Groene Hart
en verder..
Zoetermeer Centrum - Zoetermeer De Leyens
Etappe 2. Dinsdag 29 december 2009
Op de wandeling van Delft naar Zoetermeer ontdekte ik dat er een Groen Hart pad is uitgezet. Een wandeling door het nationaal landschap het Groene Hart. Weliswaar reeds veel bewandeld, maar dit pad leidde wel door stukjes van het hart waar ik nooit had gewandeld en soms wel had gefietst. Een mooie wandelroute en nog wel dichtbij huis, dat lokt aan.Na de wandeling van Delft naar Zoetermeer realiseerde ik me dat alles in het landschap in gebruik is. Elk deel van de grond of het water is door mensen ingericht om een of meer functies te vervullen. Ja, er is hier en daar nog wel een klein stukje riet langs de oever van een watertje, dat niet is aangelegd en ogenschijnlijk nergens voor gebruikt wordt, nergens toe dient, dan zichzelf te zijn. En zelfs hier is de kans groot dat het bestaan of voortbestaan ervan berust op een ambtelijke beslissing om hier een beetje Hollands polderlandschap in stand te houden. En anders is er wel het risico dat het in het winterseizoen na de schouw van de watergangen wordt weg gebaggerd.
Deze gedachten maakten me extra nieuwsgierig hoe het verderop in het Groen Hart met het landschap gesteld zou zijn ( en daarna). Op een decemberdag na kerstmis stapten wij daarom het station van Zoetermeer weer uit voor een vervolg van onze nazomerse wandeling. Nu lagen er nog resten sneeuw en ijs en de bomen en struiken waren kaal. Aanvankelijk liepen wij door smalle strook bosachtig gebied, met rechts de huizen van de wat beter gesitueerde Zoetermeerders en links de bulderbaan die de A12 hier is, ondanks een geluidsscherm. Het was typisch nieuw groen: snel opgeschoten populieren waren al bijna aan het einde van hun levenscyclus, sommige waren omgewaaid, zware takken waren afgebroken, andere waren door mensenhand geveld. Op het afgestorven hout hadden zich zwammen gevestigd. Tussen de gevelde bomen opkomende eikjes, een enkel beukje en ander duurzamer Hollands geboomte. Op de bonte specht en een enkele merel en roodborst na hadden de vogels kennelijk hun toevlucht gezocht tot de voedersilo's bij de huizen. Toch was dit nog niet eens zo'n gek bos. De bodem was wat geaccidenteerd, soms was er een diep en nat stuk, dan een bijna zanderige helling.
De strook verwijdde zich en ging over in het Westerpark. De waterpartijen hier zagen er wel aardig uit, zeker met het winterse weer. Op een groot eiland middenin het park liepen Drentse heideschapen , waren ruige weitjes en aangename hoogteverschillen. Het aantal wegen en paden dat door dit fraais liep was zoals vaker in onze buitenparken erg groot. Langs een gesloten bowlingcentrum en steeds bredere wegen, onder een provinciale weg door kwamen we bij een klein stukje "buitengebied". Over de akkers en landerijen zag je in de verte in de nevel de torenflats van den Haag. Dichterbij waren een restaurant, een manege en een reusachtige plantenkas van een bekende tuincentrumketen met bijbehorende reusachtige parkeerplaats. Voorst waren er vage bedrijven met grote bulten bouw- en rollend materiaal op hun erven. In de kas konden we iets drinken en eten en ons vergapen aan de gigantische hoeveelheid kerstaccessoires.
Verder gingen we richting heuvels van het Buytenpark. Er zijn hier een paar on-Hollands steile, hoge en vrijwel kale heuvels. Als je niet te wijd rondkijkt kan je wanen dat je in een klein dalletje in Engeland of de Ardennen bent. Het uitzicht is hier ver. Dat betekent ook dat de skibaan die hier torent van ver te zien is. Als hoogste punt in de omgeving en vanwege het wat woeste en open karakter strijken hier in het trekseizoen vrij bijzondere vogels neer, zoals paapjes en beflijsters. Nu wil de skibaan uitbreiden en nog eens een flink stuk van dit vreemde stukje natuur innemen. Momenteel heeft de raad van Zoetermeer hier tegen gestemd, maar het schijnt dat hiermee de uitbreiding nog niet van de baan is.
Via de kam, langs de toppen lopen we verder, tegen een ijskoude wind in, langs wilde koeien en paarden en ook hier weer Drentse Heideschapen. Aan deze noordzijde van de berg is het uitzicht opeens veel meer zoals je dat bij het groene hart voorstelt: een rustige ringvaart, met hier en daar een (boeren) woning en een weidse polder (de Zoetermeerse Meerpolder). Langs een sportcomplex bereiken we weer woonbuurten en langs een voetpad lopen we aan de buitenkant van de ringvaart door tot we kunnen afsteken naar het station De Leyens van RandstadRail.
