Oman 1 Oman 3

De eerste dag - 's-ochtends vroeg

We landen om 5 uur 's-ochtends op het vliegveld van Muscat, de hoofdstad van Oman. Bij de aankomsthal de eerste vogel: een Common Myna, in het Nederlands van de droevig klinkende naam Treurmaina voorzien. Het is een ontsnapte kooivogel, nu in het oosten van het land goed aanwezig. Er zijn meer van die geïntroduceerde soorten in Oman: zoals de Roodbuikbuulbuul en de Grijze Frankolijn (voor de jacht uitgezet). Beide op de eerste dag gezien.

Om 6 uur in het hotel. Het wordt al licht. De wc op mijn kamer trekt niet door. Er zal op mijn verzoek iemand naar komen kijken. Dus douchen en een hazenslaapje tot 7:30 uur (ontbijttijd) zit er helaas niet in. In arrenmoede ga ik naar buiten met kijker en kamera. Ik beland in een desolate omgeving. Nieuwe of nog in aanbouw zijnde hoge functionele gebouwen - tien verdiepingen of meer. Iets verderop een verhoogde snelweg naar het vliegveld en een ingewikkeld kruispunt. Luxe auto's passeren hier. Het terrein tussen de gebouwen is nog niet af, nog een halve bouwplaats. Hier passeren zo te zien Zuid-Aziatische gastarbeiders te voet of op de fiets, op weg naar hun werk. Aan de andere kant is een stoffige weg waarlangs lage armetierige gebouwen: winkelpanden en bedrijfjes. Er tussen is braakliggend terrein met een plas en lage struiken. Daarachter een vervallen muur die een verwilderde boomgaard omsluit. Hier zie ik mijn eerste Arabische Kleine Groene Bijeneter (nieuwe ondersoort voor mij).

Zoals bij veel vogelsoorten zijn de namen en indeling in (onder)soorten van de Kleine Groene Bijeneter aan nogal snelle veranderingen onderhevig. De Kleine Groene Bijeneter(groep) - niet te verwarren met de Groene Bijeneter (Blue-cheeked Bee-eater) - komt voor in een brede band die zich uitstrekt van Westelijk Noord-Afrika tot Zuid-(oost) Azië. In dit gebied worden weer verschillende (onder)soorten van de Kleine Groene Bijeneter onderscheiden. Ik zag ze bijvoorbeeld in Sri Lanka. De Arabische Kleine Groene Bijeneter tref je aan in Oman en andere delen van het Arabisch schiereiland. (Ik baseer me voor dit soort informatie op Avibase (zie internet) over (onder-)soorten, namen en gebieden van voorkomen.

Ik zie meer Common Mynas, Huismussen, verschillende soorten Buulbuuls, Indiase Loodbekjes (Indian Silverbill) en een Purperhoningzuiger (nieuwe soort). Een Torenvalk vliegt over en overal vliegen Vale Rotszwaluwen (nieuw soort). Ik ben enigszins trots dat ik deze voor mij nieuwe zwaluwsoort zelfstandig op naam weet te brengen. Hij lijkt ook wel erg veel op de mij bekende Rotszwaluw. Verder zie ik Turkse Tortels en Palmtortels. Die blijken de volgende dagen bijna overal waar mensen leven in Oman voor te komen.

Het Muscat Qurum Nature Park

Bij het ontbijt maken de reizigers geleidelijk wat meer kennis met elkaar. Het voorstelrondje op Schiphol heb ik gemist: ik kwam als laatste en te laat op het verzamelpunt.

Na het ontbijt gaan we naar het Muscat Qurumpark. Een postzegel groen met zoet en brak water, aan de kust bij de hoofdstad. Gedeeltelijk pretpark. Het lijkt wel gesloten, we zien geen mens. We zien hier nogal wat interessante, soms voor mij (bijna) nieuwe vogels. Zoals de Indische Kiviet. Als mensen naderen vliegen ze snel op, zodat het moeilijk is een fatsoenlijke foto van deze kiviet te maken.

En we zien nog meer "Indische vogels": de Indische Scharrelaar, de Indische Ralreiger. En zowel een Daurische als een Turkestaanse Klauwier.

Ik zie veel bekende soorten eenden, reigers en steltlopers, veelal overwinteraars en doortrekkers. Die ga ik hier niet allemaal noemen. Langs de kust en op de zandplaten in de monding van de Khawr's zie ik nog meer steltlopers en veel meeuwen en sterns vliegen langs over het strand en de zee. Er zijn opvallend veel Dunbekmeeuwen. In het Middellandsezeegebied is dit bijna een zeldzaamheid. Steppemeeuwen en Heuglin's Meeuwen zijn hier de meest voorkomende meeuwen. Het lukt me nog niet ze uit elkaar te houden en dat blijft tot het eind van de reis lastig. Het zijn ondersoorten van de Kleine Mantelmeeuw. De verschillen zijn subtiel, zeker bij vogels die ook nog van Winter- naar Zomerkleed ruien.

Tussen doorgewinterde vogelaars

Ik merk snel dat ik in het gezelschap van doorgewinterde vogelaars verkeer. Dat is leerzaam, maar soms ook wel een beetje frustrerend. Ik sukkel een beetje achteraan op de eerste twee dagen. Het fotograferen is daar vaak debet aan, maar ook het verschil in bekendheid met de vogelwereld hier. De groep gaat snel voort op zoek naar de volgende bijzondere soort voor hun Oman- en WP-lijst (West-Palearctische levenslijst, begrijp ik na een paar dagen). Maar ik ben nog bezig de nieuwe vogel te vinden, goed in me op te nemen en te fotograferen. Later blijven we gelukkig vaak langer op een plek kijken.

Verschillende groepsleden zijn al eerder in Oman en het Midden-oosten geweest en hoeven niet te lang stil te staan bij soorten die voor hen al bekend zijn. Maar voor mij is een deel van de vogels hier nog (vrij) onbekend en dan wil ik ze wel goed kunnen kijken. De volgende dagen merk ik ook dat de uitrusting verschil maakt. De meesten groepsleden beschikken over een telescoop (ik niet). Maar een telescoop heb je wel nodig om spannende soorten die wat verder weg zitten te vinden en te herkennen.

Reuzenzwartkopmeeuw en Woestijnplevier

We kunnen bij een Starbucks met uitzicht op zee lunchen. Ik heb als eerste mijn broodje en wandel ermee naar een plek waar veel steltlopers en meeuwen op enkele zandplaten in een riviermonding staan. Ik ben achteraf blij dat ik dit gedaan heb. Op deze plek zag ik mijn eerste (en bijna enige) Reuze Zwartkopmeeuw (Pallas Gull), een nieuwe soort voor mij, die ik ook nog goed op de foto kon zetten! Voor de reis had ik me al verheugd op het zien van deze bijzondere soort. Ook zag ik hier prachtige Woestijnplevieren in zomerkleed (Greater Sandplover) en Tibetaanse Plevieren (Tibetan Plover) in winterkleed (vroeger Mongoolse Plevieren genoemd, maar de Tibetaanse is een recent onderscheiden ondersoort.)

Te gast bij de politie

TGerwijl ik naar de Reuzenzwartkopmeeuw en de plevieren sta te kijken, zie ik op een na geen leden van de groep op dit mooie uitzichtpunt opduiken. Ze zitten zeker op het terras van Starbucks. Na een klein uurtje ga ik terug naar het restaurantje. Hier blijkt dat de politie onze groep wil aanhouden omdat er foto's van een geheim object gemaakt zouden zijn in of bij het Qurum Park. We mogen niet weg uit de Starbucks. Het overleg binnen de politiediensten over wat met ons te doen, duurt lang. Tenslotte brengen we een paar uurtjes door in een politiebureau, voordat de hele zaak tot een non-issue kan worden verklaard. Het kost ons een groot deel van de eerste middag. Daardoor missn we het bezoek aan een vuilnisbelt(!) waar we veel soorten roofvogels en gieren zouden hebben kunnen zien.

Omani Owl

Na het avontuur met de politie gaan we in de namiddag naar een nieuwe plek waar de zeldzame Omaanse Uil zou zitten. Op een uurtje rijden in de bergen bij Muscat. Hiervoor is het programma van de eerste twee dagen wat omgegooid. Een bezoek aan een kustplaatsje op de middag van de eerste dag was in verband met de Omaanse uil geschrapt. Voor mij jammer want daar had ik meer kans gehad vogels van deze kuststrook van Oman te zien. Want daar komen we niet meer terug. Maar de uil is belangrijker. Nadat we een vrij lange maar mooie tocht door de bergen hebben gemaakt, volgen we een steeds smaller dal van een wadi en komen we op de bewuste plek van de uil aan. Langzaam verdwijnt de zon achter de bergen en wordt het donker. De enige beweging komt van wat geiten die hier en daar op de steile hellingen lopen.

Nu het donker wordt, kan de Omani Uil met geluid gelokt worden. Sterke lichten worden gebruikt om de uil te "spotten". Het is inmiddels helemaal donker. Ongelukkigerwijs ben ik met twee anderen juist op het moment dat deze uil gezien wordt, op een plek twee kilometer verderop aan het kijken, waar de roep van deze uil ook gehoord was. Hierdoor missen wij drieën deze "top-waarneming". Een echte dip.

(wordt vervolgd)

naar boven

Oman 1 Oman 3

Klik voor reactie

Rolf Riethof © 2024