In september stond voor mij een zeevogeltocht vanuit Lauwersoog op de rol. Helaas was de wind zo krachtig - windkracht 6 -dat de schipper besloot dat het onverantwoord was de tocht met de open vissersboot te laten doorgaan. Als alternatief kon een aantal van de deelnemers, waaronder ik, aansluiten bij een dagje zeevogeltrek kijken vanaf het strand bij Nes op Ameland.
De uitstap begon veelbelovend vanwege een volwassen Jan van Gent die vanaf Holwerd met de veerboot mee vloog. Af en toe kwam hij zo dichtbij dat hij niet eens meer op de sensoren van onze van telelenzen voorziene camera's paste. Een sierlijke vogel met een kille blik.
Ook op het strand van Ameland stond de krachtige wind. De zee was woest en het zicht matig. Het kijken vanaf de veranda van het strandpaviljoen met een telescoop was geen genot omdat de balustrade net op de hoogte van het objectief van mijn telescoop zat. En er was weinig zeetrek te zien; het zicht was niet geweldig.
Er vloog een Rosse Franjepoot even voor ons langs en landde kort op het strand. Een Middelste Jager vloog over het strandpaviljoen. Helaas was ik op dat moment juist binnen om een broodje te bestellen. Ik zag de vogel nog net boven mijn hoofd wegvliegen toen ik naar buiten kwam. En heel ver op zee, slechts te herkennen aan de speciale manier van vliegen boven de golven, kwamen enkele Grauw Pijlstormvogels langs. Om niet al veel in mineur te eindigen: het waren wel de eerste Pijlstormvogels die ik ooit zag.
Op de veerboot terug kregen we toch nog een bonus: een prachtige Vorkstaartmeeuw vloog, dichtbij Holwerd, vlak voor de veerboot langs.
Ik verbleef een lang weekend in een bungalow bij het Lauwersmeer (om aan de dus afgelaste zeetrip te kunnen deelnemen). Ondanks het nogal winderige en regenachtige weer zag ik hier wel wat mooie (najaars)vogels.
Later in de maand september ging ik weer naar de Nieuwe Driemanspolder. De Tapuiten waren vrijwel geheel verdwenen. Paapjes zag ik niet meer, noch Gele Kwikstaarten. De Torenvalken waren actief, dus goed zichtbaar.Ze vonden blijkbaar voldoende prooien in de kruidige bermen.
Een bijzondere passant was een Kuifduiker, al in winterkleed. Hij lijkt wat op de Geoorde Fuut die hier het hele jaar door aanwezig is. De Kuifduiker verwacht je eerder in het zoute water van de Zeeuwse Delta dan in het zoete binnenwater.
Tenslotte nog een foto van de fraaie Groenpootruiter, een steltloper die je wat minder vaak ziet. Deze trachtte zich onzichtbaar te maken achter de dunnen begroeiïng aan de rand van het water, zodat je op deze foto zijn inderdaad groenachtige poten niet ziet.