Oman 2 Oman 4

Dag 2: naar de Al Ansab Lagoons

Na 36 uur zonder slaap ben ik na het diner aan het eind van de eerste dag in bed getuimeld. Gelukkig is het ontbijt de tweede dag niet al te vroeg. We pakken onze bagage en gaan naar de Al Ansab Lagoons, die dichtbij ons hotel liggen. In een dalletje tussen snelwegen wordt water gezuiverd. Het resultaat is een groen eldorado voor (water)vogels en vogelkijkers. Een snelle scan leert dat het voornamelijk ook in Europa bekende soorten eenden, reigers en steltlopers zijn, al zien we ook enkele in West-Europa zeldzame of afwezige soorten.

We wandelen verder door het parkje. Onderweg pikken we een van de drie sorten Prinia's die hier voorkomen op: de Oostelijke Gestreepte Prinia. En er is zelfs een vogelkijkhut! Leuk voor de fotografen zegt onze reisleider en gerenommeerd deskundige op het gebied van vogelidentificatie. Dat klopt. Vanuit deze hut zijn vogels van heel dichtbij te zien en te fotograferen. Zie de foto's hieronder. Heel blij ben ik hier met een Citroenkwikstaart, een oostelijk soort die je in West-Europa niet zal zien. Dit is een nieuwe vogel voor me. Een "lifer" zeggen de Engelsen.

Een Indische Ralreiger staat er heel mooi tussen het riet. Je ziet hier in Oman zowel de West-Palearctische Ralreiger, als de Indische Ralreiger, die in heel Zuid-Azië voorkomt. Geen zeldzame vogel dus. Op de foto een jong exemplaar.

Voor de kijkhut fourageren in stromend water Kleine en Temmincks Strandlopers op 4, 5 meter afstand. Mooi om de verschillen tussen deze sterk gelijkende soorten goed te zien. Ik merk dat ik door mijn foto-activiteit hier weer achterop dreig te raken.

Het binnenland in

We laten na het bezoek aan de Al Ansab Lagoons de kuststrook bij Muscat achter ons. We gaan de bergen in. Er loopt parallel aan de kust van de Perzische Golf een brede bergketen, waarvan de hoogste top bijna drieduizend meter bereikt. Steile kale rotswanden, stadjes te midden van dadelpalmen en ook weer moderne autowegen vormen het decor. We wandelen door een wadi - stenen, struiken en lage boompjes - op zoek naar de Dwergtjiftjaf, die we vrij snel vinden. Inderdaad heel klein, een dwergje.

Ik wil zo'n zeldzaam vogeltje eerst goed door de kijker zien, maar dan is hij vervolgens al weer in de struiken verdwenen, dus geen foto. We horen en zien hier ook Vale (Siberische) Braamsluipers, een oosters neefje van de Braamsluiper die je in Nederland kunt vinden. Deze Vale Braamsluipers zullen we vervolgens bijna iedere dag wel een (paar) keer ontmoeten. De laatste jaren duikt er af en toe ook in Nederland een Vale Braamsluiper op - in de winter. De gewone Braamsluiper is een zomergast in Nederland.

In deze omgeving zien ik ook de eerste Tapuiten, een groep vogels die zo kenmerkend is voor droge gebieden. Hier in Oman zullen we acht soorten van de in totaal 13 die hier voorkomen, zien (als je de Kaspische Roodbosttapuit en de Zwartstaart meetelt)

Saiq Plateau en EBird

We gaan door naar het op 2000 meter hoogte gelegen al Sayq Plateau. We rijden langs een spectaculair steile, maar goede weg naar boven. Boven ontmoeten we een Belgisch koppel vogelaars, die nog vaker zullen opduiken. Het aantal interessante vogelplekken is in veel streken vaak beperkt. Vogelaars melden hun bijzondere vondsten met plaatsbepaling vaak op sites als Ebird, zodat je in afgelegen gebieden steeds meer de kans loopt op dit soort ontmoetingen. Leuk, maar het moet niet te vaak gebeuren. Overigens vinden wij op dit verrassend dichtbewoonde en begroeide plateau aan de voet van de hoogste berg van Oman de doelsoort, de hier recent waargenomen Eversmann's Redstart (neefje van de Zwarte Roodstaart) niet. Noch de hier uiterst zeldzame Houtduif. Wel zag ik Oorgieren - op grote hoogte - en een Barbarijse Valk. En de afval die picknickende Omani hebben achtergelaten in een mooi begroeid zijdal.

Omaans recreatiehotel

We dalen weer af en rijden door enkele kleine Omaanse plaatsen. Geen hoge betonconstructies hier maar huizen van twee etages langs straten die nog min of meer met het landschap meebuigen. Je zou je in een Spaans plattelandsstadje kunnen wanen. Hier en daar staan de ruïnes van de oude lemen huizen van vroeger. Ook elders zien we dat afgedankte gebouwen vaak aan hun lot (verval) worden overgelaten en niet worden gesloopt.

Aan de rand van zo'n stadje bij een felgroen mini-sportcomplexje, ligt ons nieuwe hotel voor één nacht. Het is een wat curieus klein recreatieoord, met (speel)tuin, zwembadje en levende have in hokken. Iets voor een dagje naar buiten voor Omaanse families. Het is het enige hotel op onze reis met een zichtbare Omaanse eigenaar. Hij bereidt eigenhandig op het terras ons avondmaal en ontbijt met hulp van zijn zoon. Beiden gekleed in de door alle autochtone Omaanse mannen gedragen meestal witte kaftan met geborduurd mutsje. Zo te zien lijkt de maaltijd een improvisatie. Er wordt bijvoorbeeld in een klein koekenpannetje per keer 1 eitje gebakken. De hoteleigenaar is een van de weinige oorspronkelijke Omani met wie ik enkele woorden wissel tijdens deze reis. Ik verneem dat hij beschikt over een diepe waterput op zijn terrein, die hij trots laat zien. Vandaar zijn groene voortuin en de auto die hij bij onze aankomst stond te wassen. Volgens hem zijn januari en februari hier het hoogseizoen. Wij zijn de enige hotelgasten.

Dag 3. Naar de zuidkust bij Bar Al Hikman: het steltloper Mekka van het Midden-Oosten

We gaan vandaag een paar honderd kilometer rijden door de woestijn. De weg is opmerkelijk goed. Overal zijn tankstations (zeker de helft van Shell). Er zijn GPS-masten en ander infrastructuren zichtbaar. In de verte doemt een groot complex op, dat er uitziet als een raffinaderij. Oman ontleent zijn welvaart grotendeels aan de exploitatie van olie. We passeren eerst een vuilstort, waar we honderden Steppearenden zien opvliegen als we naderen en één Keizerarend.

Iets verderop vinden we in een wat meer begroeid gebiedje dichtbij de autoweg een Langsnavelpieper die zich goed laat fotograferen. Het is een vogel die steeds opnieuw een uitkijkpost kiest op een lage steen, zodat hij goed zichtbaar blijft. En we zien / horen wat Vale Braamsluipers.

Op dezelfde plek zit ook een prachtige Woestijnklapekster in een boompje op de uitkijk, zoals het hoort bij een klapekster. Deze Klapekster is overigens lastig te onderscheiden van de hier eveneens voorkomende Steppeklapekster (Steppe Grey Shrike).

Zoeken naar de Gestreepte Ooruil

We stoppen op een zeer grote, geheel door bomen beschaduwde, picknickplaats met zelfs een winkeltje waar ijsjes en zoetigheden te koop zijn. Tientallen Omaanse families en ander reizigers vieren hier een dagje uit. Kinderen spelen hier - nog niet eerder gezien in Oman -. Vele gezinnetjes, ook met opa's en oma's, hebben zich bij hun auto's op de grond geïnstalleerd met picknickspulletjes. Daar tussen zoeken wij met zijn twaalven gedurende drie kwartier de honderden bomen af, want in één daarvan zou een Gestreepte Dwergooruil kunnen zitten. Geen succes. Hier waren de mensen interessanter om te obeserveren.

In de middag komen we aan bij Bar Al Hikman (een heel grote baai), bij het mini-vissershaventje van Filmin en zien we de baai met de steltlopers, waaronder een enorme groep Krabplevieren, die wel erg ver weg zitten. Het lijkt er op dat het afgaand tij is. Dus dichterbij zullen ze vandaag niet meer komen. Ik besluit om nu geen foto's van de Krabplevieren te maken, want morgen zullen we ze van veel dichterbij zien. Ik richt me op de de Rifreigers en de meer gewone steltlopers en meeuwen die we hier zien. Hierover verder in deel 4

naar boven

Oman 2 Oman 4

Klik voor reactie

Rolf Riethof © 2024