Rietblog

In mei bezocht ik op mijn jaarlijkse kampeerreis naar het zuiden weer de streek van de duizend meren: Les Brennes in het midden van Frankrijk. De meren zijn ooit door mensen aangelegde visvijvers. Een aantal hiervan is met het omringende land tot natuurgebied gepromoveerd. Rietkragen, meren, heides, velden met hagen en boomsingels, loofbossen, het diepe en dunbevolkte platteland in centraal Frankrijk.

Er is hier zeker in het voorjaar mooie natuur te zien. Het gebied is bekend om de rust, de vele soorten orchideeën en de (water)vogels.

Woudaapjes

Er is in les Brennes een meertje met kijkhut, waar ik al een aantal jaren twee van de zeldzaamste soorten reigers heb gezien. Het gaat om de Roerdomp, die in Frankrijk bijna niet voorkomt en om het Woudaapje, dat een nogal verborgen leven leidt.

Toen ik deze keer de kijkhut betrad, zat deze bomvol met zwijgende vogelaars. Er was erg weinig bijzonders te zien op het water en in het riet. Als een van de laatst binnengekomenen, had ik geen goede uitkijkplek tot mijn beschikking.

Na enige tijd schoof ik maar eens op naar een plekje dichtbij de uitgang, met de bedoeling om snel weg te gaan. Plotseling ontstond er een verwachtingsvolle spanning onder de kijkers. En even later verscheen er vlak voor me een Woudaapje in de rand van het riet. Een vrouwtje. De bedoeling was kennelijk om een stukje water van een paar meter breed over te steken. Even later verscheen het mannetje achter haar. Een paartje Woudaapjes, dat zie je niet zo snel! Na wat geaarzel en gedraal vlogen de vogels vervolgens achter elkaar over het smalle water en verdwenen volledig in de tegenoverliggende rietkraag.

Goed te zien zijn de lange tenen waarmee de Woudaapjes zich behendig aan het riet kunnen vasthouden.

Grauwe Gors

Hoe zuidelijker in Europa, hoe meer Grauwe Gorzen. Althans als er rommelige graanakkers zijn en het platteland verlaten is. In de Brennes zie je er meestal wel wat. Maar dit jaar zag ik er geen een. Totdat ik bij een eenzame boerderij vanaf de fiets een vogel zag - kennelijk een Grauwe Gors. Hij zat op een elektriciteitskabel. Toch maar even stoppen voor een foto. Al zijn foto's van vogels op kabels meestal niet erg mooi, de kenmerken van de vogel zijn wel goed te zien, bv. de forse snavel.

Insecten

Tijdens een wandeling over het pad langs het meer van Beauregard zag ik maar weinig vogels. De verkeerde tijd van de dag? Wellicht. Vroeger zag ik hier vaak wel wat interessants: een kwak, een Orpheus Spotvogel, een Zeearend nog vorig jaar. Nu niet, dus maakte ik wat foto's van insecten, zoals de Platbuik en de nogal zeldzame Blauwe IJsvogelvlinder.

Gewone Tongorchis

Veel zijn orchideeën te vinden in les Brennes. Maar nu niet, zeker niet in de bermen, waar het vroeger krioelde. Maar op een (beschermd) plekje dat ik van vroeger kende, vond ik toch een zee van Gewone Tongorchissen. ook enkele exemplaren van twee ander soorten. Op de camping van Rosnay had een goede geest overigens ook een klein tuiltje Tongorchissen opgekweekt.

> naar boven

>vorig weblog   >volgend weblog

Klik voor reactie

Rolf Riethof © 2022