Rietblog
vogels kijken, wandelen en reizen
Oktober (2) 2023
Bezoek aan Zeeland
Noordse Pijlstormvogel in en rond de de havens van Yerseke Zeeland
Sinds enkele dagen werd op Waarneming.nl de aanwezigheid van een Noordse Pijlstormvogel in de havens van Yerseke gemeld. Dat trok veel kijkers. Bij mijn weten was dit de eerste Noordse Pijlstormvogel die zich (recent) zo lang en zo dicht bij de wal vertoonde. Ik ken de soort van vogeltrekwaarnemingen vanaf de Scheveningse havenhoofden in de herfst. Maar daar zie je deze vogel op grote afstand (meestal een kilometerof meer) langs vliegen en dan nog slechts een enkele keer.
De vogel in Yerseke was daarentegen van heel dichtbij te zien (en te fotograferen). Ook zijn bijzondere fourageergedrag was goed te volgen. En dat laatste zie je zeker niet als ze ver weg op zee langs trekken.
De haakvormig snavel met de speciaalgevormde neusgaten is typerend voor de groep van de stormvogels.
De Noordese Pijl is wat kleiner dan een Kokmeeuw. Op deze foto lijkt het grootteverschil groter dan het in werkelijkheid is.
Typerend voor de grote soorten stormvogels zijn de lange smalle vleugels.
Intermezzo: in mijn tuin
In de herfst neemt het vogelleven in mijn kleine stadstuin toe. In de oude grote taxus verschijnen rode bessen. De bloei van de taxus eerder in het jaar valt niet op. De bessen des te meer. Voor lijsters en merels is het als het ware een fraai gedekte tafel: onweerstaanbaar. Ze weten de bessen, die voor mensen overigens zeer giftig zijn, te vinden. Ze verschijnen opeens in mijn tuin, om vanaf allerlei platforms naar de bessen te vliegen. Prima moment om deze prachtige zanglijster - in vers verenkleed - te fotograferen.
De "Waterdunen" bij Breskens: Visarend en meer.
Ten westen van Breskens is onlangs ter compensatie van het verlies van natuur als gevolg van de verbreding van de Westerschelde (ten behoeve van de scheepvaart), nieuwe zilte natuur aangelegd. Via een duiker kan zout water het gebied in- en uitstromen. Er is zo een getijdengebied ontstaan, met droogvallende platen, eilandjes voor broedvogels, en voor de bezoekers zijn enkele wandelroutes en een hele reeks kijkhutten en schermen aangelegd.
Op een zondag bracht ik een bezoek aan de Waterdunen. Begin oktober was het hier nog warm en langs de duinen en stranden ten westen van Breskens wemelde het van vooral Belgische en Duitse toeristen. Maar het natuurgebied was behoorlijk stil, zowel wat betreft mensen, als vogels. In de herfst mis je hier natuurlijk de vele broedvogels. Vooral meeuwen en sterns hebben inmiddels op de eilandjes en platen broedkolonies gevestigd.
Toch was er wel wat interessants te zien. Bij mijn aankomst zag ik een kleine donkere valk met brede vleugels laag wegvliegen. Ik ben er vrij zeker van dat het een Smelleken was. Er was trek: Brandganzen, wat Veldleeuweriken onder andere. En vooral een aantal grote groepen Lepelaars vielen op. Er trokken groepen bestaande uit wel 70 exemplaren langs.
Een bijzondere doortrekker die ik hier trof was de Visarend. Twee exemplaren verbleven hier enige tijd om bij te tanken op hun reis naar Afrika.
Nog een paar gewone soorten, die zich leuk lieten fotograferen:
Helaas is dit natuurgebied voor een randstedeling vrij ver weg: plus minus 200 km per auto. Niettemin ga ik hier graag nog een keer in het voorjaar naar toe als de broedkolonies goed bezet zijn.
Twee kanttekeningen over de kijhutten en schermen.
Men heeft hier werkelijk zijn best gedaan iets fraais neer te zetten en dat is behoorlijk gelukt. Maar twee kritische kanttekeningen wil ik toch maken.
1. Er zijn kijkhutten, voorzien van "perspex" ruiten. Het is in ieder geval geen glas. Dat is wellicht zo gedaan met het oog op het tegengaan van vandalisme waar vogelkijkhutten nogal eens onder lijden. Helaas zie je door dit "glas" de buitenwereld licht verkleurd en licht vertekend.
2. Er is veel gebruik gemaakt van kijksleuven in de hutten en kijkschermen. Die beperken door hun aard nogal de blikhoek. En de sleuven zijn weliswaar op verschillende hoogtes aangebracht, maar het lijkt erop dat er niet goed over is nagedacht. Bepaalde hoogtes ontbreken veelal. Voor iemand van mij lengte (173 cm) betekent dit, dat ik of door mijn knieën moet, of op mijn tenen moet staan. Niet erg comfortabel.