Namibië en Botswana 2010
Het maken van een kampeerreis door Namibie lijkt vanuit Nederland gezien een hele expeditie. Toch is het goed te doen. Een goede voobereiding en enige ondersteuning van een reisorganisatie is de eerste keer wel nuttig. Wij maakten twee keer gebruik van → Explore Namibia
Voor algemene informatie over Namibië en het
reizen en kamperen aldaar zie ook het reisverslag
→ Namibië
2009
Daarnaast is er natuurlijk op internet heel veel informatie te vinden. Twee nuttige links:
Route 2010
- Windhoek (1)
- Windhoek - Omaruru(1)
- Omaruru - Spitzkoppe (1)
- Spitzkoppe - Abu Huab (1)
- Abu Huab - Khowarib (2)
- Khowarib - Opuwo (1)
- Opuwo - Otitjongwe (1)
- Otitjongwe - Etosha (3)
- Etosha - Rundu (1)
- Rundu - Divundu (1)
- Divundu - Nambwa (1)
- Nambwa - Katima Mulilo (1)
- Katima Mulilo - Ihaha (2)
- Kasane(2)
- Kasane - Savuti(2)
- Savuti - Kwai (North Bridge)(2)
- Kwai - Maun (1)
- Maun - Buitenpos(1)
- Buitenpos - Windhoek (1)
Damaraland
Dag 1. Aankomst in Windhoek en voorbereidingen
Met de snelle ICE-trein gaan we naar Frankfurt voor directe vlucht naar Windhoek. De volgende ochtend bij zonsopkomst zijn we op het vliegveld van Windhoek. Het is klein en prettig overzichtelijk. Het ligt 40 kilometer buiten de stad op een desolate, schaars begroeide golvende hoogvlakte met inde verte enkele bergen. We moeten nog tot acht uur wachten voor we met enkele andere gasten worden opgehaald door de autoverhuurder ASCO. We kunnen in een klein parkje voor het luchthavengebouw wachten. Tijd om naar vogels te kijken. We heel wat vogels, zelfs vogels die we vorig jaar niet gezien hebben.
De rit naar de stad levert een paar bavianen en een enkele warthogs op die langs de weg scharrelen. Later lees ik dat wegbermen groener zijn doordat water en dauw van de weg aflopen. Het groen trekt de warthogs aan. Ook zien we twee giraffen, maar die verblijven in een wildparkje en zijn dus allesbehalve wild.
Tussen 9 en 11 zijn we bezig met het in ontvangst nemen van de auto, een vrij nieuwe Toyota Hilux double cab diesel met daktent. Het blijkt een trouwe en sterke auto, waarmee we onderweg slechts één probleem hebben, maar daarover later.
Het groenste plekje in hartje Windhoek: Zoo
Park
Ook bij de garage worden we ontvangen door de mensen van Explore Namibia, die ons de reisbescheiden overhandigen, tips geven en alle tijd nemen om onze vragen te beantwoorden. Deze keer hebben we vooraf alleen onderdak gereserveerd in Windhoek, Etosha, Katima Mulilo, in alle adressen Botswana, war het reserveren van campsites vooraf verplicht is. Onze ervaring van vorig jaar heeft geleerd dat je buiten het hoogseizoen, vrijwel overal zonder reservering terecht kunt. Zo ben je uiteraard veel flexibeler in je reis. Dit komt al meteen goed uit omdat we genoodzaakt waren op het laatste moment onze reis naar Windhoek een paar dagen uit te stellen.
De rest van de dag besteden we aan het inboeken bij het zeer centraal gelegen Pension Steiner, met lunchen ( heerlijke garnalenschotel in een min of meer Japans restaurant), en het verkennen van de supermarkt die vlakbij het Pension Steiner is, zodat we de volgende ochtend voordat we vertrekken zo vlot mogelijk voorraden voor verschillende dagen kunnen inslaan. We gaan kamperen en hebben dus veel spullen nodig en in ieder geval een flinke voorrad water. Je kunt in zo'n supermarkt hier vrijwel alles kopen, maar het kost wel tijd om het te vinden. Wat we niet vinden, is een - goedkope - thermoskan en een koffiefilter.
's Avonds dineren we weer heerlijk bij het vorig jaar goed bevallen Gourmet/ Kaiserskrone. Ik kies een game-schotel. Renee heeft helaas nog niet veel eetlust na haar ingrijpende behandeling onlangs. Met een taxi rijden we de 500 meter naar Steiner terug - voor de veiligheid. Deze keer voor een redelijke prijs.
Dag 2 Omaruru
We hadden voor een stop in Omaruru gekozen vanwege de korte afstand en om hier na een overnachting nog even aan te zien of we al toe waren aan het doorreizen naar onherbergzamer streken.
Zandweg langs de Omaruru rivier
Omaruru is een zelfs voor Namibische begrippen een kleine stad. Er zijn echter wel veel voorzieningen. De supermarkt is goed voorzien. In het centrum van de plaats is restaurant Sand Dragon. Een aanrader, ook als je alleen doorreist. Je kunt hier in de schaduw van grote bomen in de tuin erg lekker en goedkoop lunchen. Er zijn enkele bezienswaardigheden in de plaats. Een ervan is door de Duitse kolonisatoren opgerichte gedenkteken voor een - gewonnen - slag met de inheemse bevolking. Een stenen toren. Vrij onbegrijpelijk dat dit er nog in volleg glorie (gerestaureerd) staat zonder dat voor de slachtoffers is soortgelijks is neergezet. De Herero begraafplaats direct langs de hoofdstraat is, zacht gezegd, weinig spectaculair.
Omgeving
Op en rond de camping, in de begroeiing langs de droge rivier, zijn veel vogels te zien, ook vrij bijzondere. Zo zag ik hier een groepje Violet Wood-hoopoo op de campsite en vlakbij wat Rosy-faced Lovebirds, hele kleine papagaaitjes. Later reden we een eind langs de Omaruru River stroomopwaarts. Na dertig kilometer was er onderaan een dam een nat stukje in de rivierbedding, met wat watervogels. Je kon hier de rivier oversteken, maar hier uitgerekend liep de weg door vrij diep water. We zagen een local doorsteken en vast komen zitten, al loste die dat wel weer op. Toen we dat gezien hadden leek het niet meer zo'n goed idee om hier onze four wheel drive aan de waterdoop te onderwerpen.
Rotsboog in het gebied bij Spitzkoppe
Dag 3 Spitzkoppe
Na ons ritje langs de Omarururivier lunchen we in de Sand Dragon. Daarna vertrekken we naar Spitzkoppe. De Spitzkoppen zijn een stel winderlijk gevormde apitse bergen die zo'n 1700 meter hoog zijn, dat wil zeggen dat ze 0ngeveer 600 meter boven de omgeving uitsteken. De campsite bij de Spitzkoppe is makkelijk te vinden. We installeren ons op een romantisch plekje tussen steile afgeronde rotswanden, kijken rond en bereiden een avondmaal, voor het eerst met gebruik van de braai.
De volgende ochtend kijken we te voet en later per auto uitgebreid rond in het gebied. We zoeken naar vogels, in het bijzonder de endemische Herero chat. We lopen twee Canadezen met gids tegen het lijf. Ze hebben op hun reis prachtige foto's gemaakt van de meest bijzondere dieren. De gids gaat ook s'nachts met ze op pad en lokt dan met licht nachtzoogdieren. Een reis geheel in dienst van het zien van zoveel mogelijk soorten. Niet onze manier van reizen. De gids wijst ons de plek waar de Herero chat zou zitten, maar zegt er bij dat het eigenlijk al wat laat is om hem nog te zien. We krijgen hem dan ook niet te zien, maar misschien kwam dat ook doordat het nog wel heel lastig was de juiste plek te vinden in dit grote gebied.
Rotstekening van bosjesmannen bij Spitzkoppe
Als je van natuur houdt kan je hier best een dag doorbrengen. Bovendien zijn er ook nog wat bezienswaardige plekken om te bezoeken, zoals een rotsboog, een klein meertje boven op een rots (Bushman's Paradise) rotstekeningen (die wij ook zagen) en nog meer. Ons probleem was dat het vanaf een uur of 9 steeds heter werd, terwijl er vrijwel geen schaduw is te vinden. Omdat we niet levend gestoofd wilden worden hielden wij het gebied om een uur of 11 voor gezien en gingen verder naar Aba Huab.
Dag 4. Aba Huab
We rijden door het aanvankelijke steppeachtige en vlakke en later bergachtige Damaraland. Er wonen hier erg weinig mensen. Uit het enige plaatsje van enige omvang, Uis, zijn na het sluiten van de mijn veel mensen weggetrokken. De huizen in Uis liggen ver van de weg. Langzaam komen de rode tafelbergen bij Twijfelfontein dichterbij. Hier en daar is er een afslag naar een guest farm.
Als we in het dal van de Aba Huab zijn geeft de GPS aan dat we van de weg af moeten. Er is een track, maar dat leidt zo te zien slechts de rivierbedding in. Zo herinnerden wij het ons niet. We rijden verder en komen dan bij de afslag naar Twijfelfontein, de plaats waar rotstekeningen te zien zijn (zie verslag Namibië 2009 - Damaraland.) Van hier zijn we snel op de campsite.
We blijven daar de rest van de namiddag. Ik kijk wat rond op zoek naar vogels, steek het rivierbed over. 's Avonds koken we zelf. De volgende ochtend staan we in een rustig tempo op. Er zitten hier heel wat interessante vogels, waarvan ik er wat fotografeer.
Geen woestijnolifanten maar koe in droge bedding van Aba Huab rivier
Routes en overnachtingsplaatsen.
→ Klik hier voor de totale route op kaart
Verblijf in Windhoek
We slapen in Pension Steiner, een centraal gelegen middenklasse onderkomen, met goede kamers en zwembad. Geen airco, maar die heb je in Windhoek niet zo erg nodig. Vanwege de hoge ligging zijn de nachten hier redelijk fris. Vanuit het pension loop je in tien minuten naar het centrum van Windhoek, waar winkels en restaurants genoeg zijn en ook de meeste bezienswaardigheden zijn geconcentreerd.
Route Windhoek - Omaruru(200 km)
Tweederde over asfalt. Eerst de B1 naar het noorden. Hier veel bavianen. Aardige stop: Okahandja, 65 km noordelijk van Windhoek. Rijd vooral even door de plaats in plaats van de autoweg te volgen. Wij lunchten prima in een restaurantje met een terrasje, tegenover de souvenirmarkt, althans die was daar vorig jaar nog. Nu is die markt kennelijk verplaatst. En als je er vroeger langs komt: ook de koffie is er goed. Na Okahandja verder over de B2 naar het westen en na vijftig kilometer rechtsaf de C36 nemen, een zeer stille gravelweg die je rechtstreeks naar Omaruru voert.
Omaruru Restcamp
Deze campsite ligt direct aan de rand van de plaats onder de bomen die langs de brede maar droge Omaruru rivier staan. Alle voorzieningen zijn er. Vergeleken met andere campsites krijg je hier niet het gevoel dat je in de vrije natuur bent. De site is omgeven door een fors hek met schrikdraard. Er verbleven wat (blanke)personen in caravans en tenten die kennelijk ter plaatse werkten. 's Avonds en dieper in de nacht werden we gestoord door het af en aanrijden van grote vrachtauto's die een paar honderd meter verder luiduchtig een hobbel in de weg overgingen.
Route Omaruru - Spitzkoppe (150 km)
De volgende dagen tot Opuwo zullen we alleen nog over gravel rijden. De weg (D2315) gaat langs de voet van de hoge Erongobergen die voor een flink deel natuurgebied zijn. Het is vanwege het woeste berglandschap een mooie maar eenzame route. We slaan linksaf op de D2306 en later slaan we de D1927 in. Langzamerhand zien we hier en daar wat armoedige dorpjes in het vlakke en droge land. Aan de horizon doemen de markante steile bergen van de Spitzkoppe op. Rechtsaf D1930 en linksaf D3716. We passeren wat mensen die met ezelwagentjes trekken. Aan de rechterkant is na het passeren van een uitloper van de Spitzkoppe de ingang van de campsite.
Spitzkoppe community camp
De campsite is een community camp, dus de site wordt geëxploiteerd door de lokale bevolking. De campsite is prachtig gelegen tussen de vreemd gevormde rode bergen. Het is een redelijk begroeid natuurgebied. Het is niet kaalgevreten door schapen en het profiteert van de iets grotere regenval door de nabijheid van de bergen. Op allerlei ver uiteengelegen plekken, veelal een halve kilometer of veel meer van elkaar, zijn er plaatsen waar je kunt kamperen. Er zijn ook plekken aan de andere kant van de Spitzkoppen. Hier en daar is er een plee neergezet. Meer voorzieningen zijn er niet, dus je moet wel alles meenemen, zeker water.
Er zijn prachtige plekken min of meer verstopt tussen de rotsen (wij kiezen zo'n plek) en meer open plekken. Zo te zien zijn we de enige kampeerders. Helaas is aan het achtergelaten vuil te zien dat het wel eens druk kan zijn met slordige kampeerders. Het gebied beslaat vele vierkante kilometers.
Bij de ingang van de campsite is niet alleen een receptiegebouwtje maar wat verderop staat ook een gebouwtje dat een restaurant huisvest. Misschien moet je als bezoeker er niet al te veel op vertrouwen dat je hier in elk seizoen zomaar voor een maaltijd kunt binnenvallen.
Wat was daar eerder: boom of rotsblok
(Spitzkoppe)
Route Spitzkoppe - Aba Huab
De vlakke gravelweg D1930 voert naar Uis, ongeveer 100 kilometer verder. Er zijn slechts een paar huizen bij een bocht in de weg. Door het min of meer verlaten voormalig mijnbouwplaatsje is er een stukje asfalt. Dan rechtsaf de C35 op en na 72 km rechts de D2612. Na weer 65 kilometer linksaf de D3254 richting Twijfelfontein, een paar kilometer en direct na de doorsteek van de Aba Huab rivier is rechts de receptie van de campsite.
Campsite Aba Huab
Weer een community camp. Vorig jaar reden we erlangs en waren onder de indruk van de grote groene bomen in deze overigens nogal kale omgeving. Er is een mooi receptiegebouw, maar de receptioniste ligt met haar bovenlichaam op de balie te slapen. Zo lijkt het tenminste. Even later bl ijkt dat ze een telefoongesprek aan het voeren is. De gasten mogen wachten tot ze klaar is. Wat later zijn we toch ingeboekt.
Achter het mooie gebouw ligt de camping.Die is wel minder groen dan het leek. Alleen langs de rivieroever staan grote schaduwbomen. Daar vinden we snel een plekje en we hopen dat er woestijnolifanten zullen langs trekken. Maar die blijven uit. Elders is er erg weinig schaduw op de kampeerplaatsen. Ze zijn wel ruim maar het is er erg open.