Hert beste hotel van Opuwo en het hele noorden. Het is een typisch postkoloniaal hotel voor reizende Europanen, ontwikkelingswerkers en welgestelde Namibiërs. Het terras ligt voor het zwembad vanwaar je naadloos de zon ziet ondergaan boven het land van de Himba's. Kamers in aparte eenheden op het grote terreien, waar ook een camsite is. Luxe, zeker voor hier.
We vertrekken in de loop van de ochtend naar het noorden. We zien de rode zandduinen tussen de rotsen oprukken. Na het doorkruisen van de droge bedding van de Huab rivier komen we in een gedeelte van Namibië waar we nog niet eerder waren. Bij een klein dorpje maken we wat foto's van het bizarre landschap.
Het landschap tussen Aba Huab en Khowarib
De weg wordt af en toe gekruist door de bedding van een riviertje. Soms staat er nog wat water en ergens komen we langs een klein smal en groen wetland met watervogels. Het landschap wordt hier langzamerhand wilder. Er zijn weinig sporen van bewoning of veeteelt. Er is af en toe wild langs de weg te zien. Twee giraffen staan rustig van wat struiken te eten. Verder lopen er zebra's, een jakhals en natuurlijk springbokjes.
Twee giraffen staan rustig te eten langs de weg
We passeren de veterinary fence en stoppen bij Palmwag voor de lunch. Palmwag is een luxueuze lodge met een groot gebied waar gamedrives mogelijk zijn. De lodge is omgeven met groen en inderdaad hoge palmen. Er is ook een campsite, die zeer geschikt lijkt voor een tussenstop. We gebruiken de lunch op een beschaduwd terrasje bij het zwembad. Ook hier is het stil. De kok wijst ons op een grote olifant die van het groen hier komt profiteren. Het is een woestijnolifant.
Jakhals langs de weg
Na de lunch rijden we verder naar het noorden. Langzamerhand wordt het land links van ons lager en vlakker, terwijl rechts van ons een lange bergketen parallel aan de weg loopt. We komen halverwege de middag aan op de campsite aan het begin van de Khowaribkloof.
Tot onze vreugde, na zoveel droogte en dorheid, stroomt er een helder beekje door het dal. Vanaf onze kampeerplek zien we watervogels. Vanwege mijn verjaardag dineren we 's avonds in de lodge.
De volgende ochtend maken we een tocht door de kloof met een van de eigenaren van de lodge. Het is een ware four wheel drive testrit. Er zijn een paar kritieke punten waar de track de steile oevers van de rivier op en af gaat. Het rijden door de zandige bedding van de Khowarib is een zware klus. Zelfs onze ervaren chauffeur raakt in het doolhof van track's op een plateau de beste weg kwijt. Gelukkig komen alle tracks weer bij elkaar.
In de kloof zien we verschillende soorten antilopen.Boven: koedoe; onder springbok
We zien veel antilopen, waaronder twee klipspringers. Het zijn de enige die we op deze reis zullen zien. Een andere bijzonderheid die we zien, is een madagascar bee-eater, die hier op of over de rand van zijn verspreidingsgebied is.Klipspringer
Op een hoge rotswand tegenover de campsite heeft een paartje afrikaanse zwarte arenden (verreaux's eagle) gebroed. Ze hebben nu jongen. We zien de hele familie een paar keer hoog in de kloof vliegen. Later in de middag verken ik de rivierbedding stroom op- en afwaarts vanaf onze campsite. Het is een schitterend vogelgebied. Hoogtepunt voor mij is het zien van een greater painted-snipe die zich in een klein moerasje verschuilt. Ook deze vogel zou je hier niet direct verwachten.
Droogtebestendige plant in de Khowarib kloof
We besluiten wegens te kort aan tijd en gezondheidsredenen om niet de mooie, maar zware weg, langs Purros te nemen en ook niet om naar Epupa aan de grens met Angola te rijden. We gaan wel een kijkje nemen in Opuwo en daarna weer naar het zuiden richting Etosha. Maar eerst zullen we op een cheetah farm overnachten.
We rijden rustig naar Sesfontein. Onderweg vanaf de afslag van de C43 neemt het geboomte toe. We zien regelmatig wild. We stappen even uit om naar vogels te kijken en naar een grote kori bustard die onze belangstelling niet erg op prijs stelt. Voor Sesfontien ligt een dorpje met enkele winkeltjes. Die zijn gericht op de lokale bevolking en niet geschikt voor een grote bevoorrading.
Sesfontein is een oud Duits fort, dat nu in gebruik is als lodge. We drinken er koffie op de beschaduwde binnenplaats. Behalve een kat is er niemand te zien.
Na de koffiepauze rijden we door naar Opuwo. Dat is een lange, hete en wegens wegwerkzaamheden in het begin zeer stoffige rit. Behalve de spectaculair steile Joubert pas (1:4) is er weinig meer te zien dan hete berghelling schaars begroeid met kale struiken en af en toe een afslag naar een klein dorpje. Maar in zijn desolaatheid is het landschap toch groots. We komen zo langzamerhand in het gebied van de Himba en Zemba. Al wonen hier ook Damara en wellicht nog andere volkeren. Voor ons is dat moeilijk waar te nemen.
Uitgedroogd en verhit komen we in Opuwo aan. Het is duidelijk de hot spot van noordwest Namibie. Er zijn hier winkels en voorzieningen en wel drie tankstations. De plaats breidt zich uit. Veel rondhangende en "hosselende "mensen hier - voor het eerst in Namibie - die wel wat aan een schaarse toerist willen verdienen. Echt zoals Afrika meer naar het noorden is.
Wij zijn moe en gaan meteen door naar het Opuwo Country Hotel, dat op een heuvel boven de stad ligt. We hebben niet gereserveerd, maar juist nu blijkt dit hotel behoorlijk vol te zitten. We vinden nog een (relatief) dure kamer, met een mooi uitzicht over de vallei die zich ver naar het noorden uitstrekt.
Vanaf de heuvel waarop het Country hotel ligt, kijken we uit over Himbaland
Er is op het terrein van het hotel ook een camping op deze heuvel, maar in de hitte en na een aantal dagen kamperen verkiezen we de luxe van het hotel.
Wij zijn hongerig omdat we onze lunch hebben overgeslagen en bestellen een sandwich. Dit blijkt een enorme en machtige hap te zijn. Die nuttigen we om een uur of vier, waardoor we 's avonds het diner moeten overslaan.
De volgende ochtend in Opuwo hebben we geen zin en tijd voor een toeristisch tochtje Himba kijken. Ongetwijfeld bijzonder, maar je voelt jezelf toch wel heel erg de aapjes kijkende toerist. Het is natuurlijk een kans om - tegen betaling - bijzondere foto's te maken.
In Opuwo en ook wel elders zie je overigens gewoon Himba vrouwen met hun bijzondere rode opmaak, blote borsten en lederen kleding in de supermarkt en op straat lopen.Bij de OK market worden we belaagd door jonge souvenirverkopers, die erin slagen om in de drukte die ze veroorzaken een fototoestelletje uit de auto achterover te drukken. Let hier dus op. Het kost ons behalve het toestel, de meeste foto's van de eerste 7 dagen van de reis.
Hoewel dit allemaal wel wat treurig klinkt, was de omweg langs Opuwo toch een hele ervaring: het landschap op de heenweg, de eigenaardige sfeer in Opuwo en het prachtige uitzicht vanuit het hotel. Natuurlijk was het eigenlijk onze bedoeling geweest door te reizen naar het noorden, maar dat zat er helaas deze keer niet in.→ Klik hier voor de totale route op kaart
De route volgt de C43 (afgezien van de afslag naar Sesfontein). De gravelweg is deels in vrij slechte staat. Dat kan overigens veranderen, want na Sesfontein werd er aan de weg gewerkt. De vrachtwagens die af en aan reden wierpen zoveel stof op dat we kilometers lang vrijwel geen hand voor ogen zagen. Erg gevaarlijk, langzaam rijden en ongezond. Ook de steile stukken bij de Joubertpas waren vrij slecht en smal. Je moet je niet voorstellen dat je hier een tegenligger tegenkomt. Gelukkig hebben we die op deze route vrijwel niet gezien. Het steilste stuk van 500 meter is gelukkig geasfalteerd.
Reken niet op een hoge gemiddelde snelheid hier. Met een gewone personenauto kan je deze weg wel rijden, maar het is niet aan te raden. Als het geregend heeft, wat zelden gebeurt, moet je rekening houden met talloze de weg kruisende riviertjes.