Rietblog

Wegens alle coronabeperkingen van het voorjaar en het vermijden van hoogzomerdrukte op de campings, heb ik dit jaar alleen nog maar op korte kampeertochtjes in Nederland gemaakt. Ik mis mijn jaarlijkse tocht naar het zuiden. Maar in september kan het weer. Ruim twee weken naar Frankrijk.

Onderweg in de Lorraine zie ik twee keer een Zwarte Wouw vanaf de autoroute. Later zie ik er geen enkele meer. De zomer loopt ten einde; Zwarte Wouwen keren terug naar Afrika.

Eerst naar Vogüé aan de Ardèche. Het is hier al behoorlijk rustig. Voor mij niet erg. De Meeste Fransen zijn weer weg en ook het aantal Nederlanders is gering. Ik kan hier heerlijk fietsen en wandelen. De zwaluwen zijn nog volop aanwezig, nog een echte zomerervaring, terwijl ze in Nederland al schaars werden. De Rotszwaluwen van Vogüé zijn er ook nog. Rotszwaluwen trekken trouwens niet weg. Restaurants zijn open en i.t.t. tot Nederland: mondkapjes verplicht in publieke binnenruimtes, op terassen en markten. Even wennen. Het weer is prachtig. In de loop van mijn reis wordt het steeds warmer. De laatste week is het meer dan 35 graden.

Etang de Scamandre

Na mijn eerste etappeplaats ga ik na wat wikken en wegen verder naar het zuiden. Ik wil graag het echte Mediterrane gebied plus bijbehorende avifauna zien, zoals de sierlijke Europese Flamingo.

Flamingo (Phoenicopterus roseus)

Dit is voor Nederlanders inmiddels rood gebied. Dat betekent alleen noodzakelijke reizen en bij terugkomst in zelfquarantaine. Ik denk dat kamperen zoals ik dat doe weinig kans op besmetting geeft en daarna keer ik geleidelijk terug, dus dan is die quarantainetijd zowat weer over als ik Nederland terugkeer. Dus ik ga. Even spannend hoe het in rood gebied zal zijn. Niets bijzonders te zien, behalve uiterst weinig buitenlandse toeristen. Ik ga naar de camping bij Vouvé. Hier is het stil. In tegenstelling tot vorig voorjaar zijn er bijna geen Nederlanders. Het kleine terrasje is gesloten.

Zwarte Ibis (Glossy Ibis)

Ik fiets hier rond. Onder meer naar de Etang de Scamandre gelegen in de Rhonedelta, ten zuiden van Nimes. Vanaf de camping 7 kilometer op de fiets. Onderweg vliegen purperkoeten voor me over de weg. Het is hier mogelijk beschermd gebied te bezoeken. Ik fiets ook langs het kanaal van de Rhone naar Sète en bezoek Le Grau de Roi aan de Middellandse zee. Net als vorig jaar. Ik zie heel wat minder vogels dan in het voorjaar. Ik mis de bijeneters in hun kleurige kleed en altijd in een groepje. Veel vogels zijn al naar het zuiden vertrokken of houden zich elders op. Wel wat meer doortrekkende steltlopers in deze tijd.

Krombekstrandlopers

Bosruiter

Het water staat overal veel lager dan in het voorjaar. Dat is heel sterk het geval in het Réserve Naturelle des Marais du Vigueirat onder Arles. In het voorjaar een dankbare plek om te bezoeken. Nu zie ik hier zeer weinig vogels. De enige bijzonderheid hier was een scharrelaar. De laatste dit jaar. Hagedissen zijn er genoeg.