In maart van dit jaar ging ik vogelen in Marokko met een groepsreis. Lees hierover het weblog maart 2023 Ik noemde het onverwacht grote aantal vogelsoorten en ondersoorten in Marokko, die wij niet in Europa te zien krijgen. En dat terwijl Marokko toch zo dichtbij Europa ligt. De Straat van Gibraltar is maar 15 kilometer breed. Het zijn vooral Marokkaanse of Noord-Afrikaanse (bijna-) endemen en vogels van de woestijngordel die zich uitstrekt van West-Afrika tot in het Midden-Oosten.
De Atlasstrandleeuwerik is een ondersoort van de "gewone" Strandleeuwerik. De gewone Strand;eeuwerik vind je in de winter langs de Nederlandse kust. Het is hier een schaarse wintergast die zijn Nederlandse naam dankt aan de biotoop waar wij Nederlanders hem voornamelijk zien. De Engelse naam "Horned Lark" geeft een betere beschrijving van de vogel, die opvalt door de zwarte veertjes op zijn kop, die de indruk geven dat de vogel kleine hoorntjes draagt.
In Marokko komt de ondersoort Atlasstrandleeuwerik alleen voor in het hooggebergte van de Westelijke Atlas, waar hij standvogel is.
Wat lager komt een "Horned Lark" voor die als aparte soort wordt beschouwd: de Temmincks Strandleeuwerik. Hij heeft wit in plaats van geel op de kop en ook de tekening en kleur van de rug en de vleugel verschilt subtiel. Deze soort is tot in het Midden-Oosten te vinden.
De Rode Bergvink komt alleen voor in de hoge Atlas en in het Midden-Oosten. Deze leefgebieden liggen ver van elkaar. De westelijke en de oostelijk Rode Bergvink kunnen daarom als twee verschillende soorten beschouwd worden.
De volgende twee vogels koen in Europa en in Marokko voor. De vink in Marokko heeft echter een wat andere kleur, met name van de mantel: een ondersoort die alleen in Marokko (en Algerije) voorkomt.
En ook de ekster heeft een ondersoort in West-Afrika
Twee vogelssoorten met verspreidingsgebieden ten zuiden van de Middellandsezee
De Groene bijeneter is wijdverbreid ten zuiden van de Middellandse zee en verder naar het oosten
De Heremietibis (Kaalkopibis) kwam enige eeuwen geleden nog uitgebreid voor in Europa en omstreken. Door menselijk handelen is deze vogel in het wild bijna uitgestorven. Alleen in Marokko is er nog een oorspronkelijke populatie van deze soort is te vinden op een plak langs de kust bij Agadir. Daar wordt de soort zwaar beschermd. Ook in Turkije en Irak is er nog een kleine populatie. Inmiddels wordt op enkele plekken in Europa de Hermietibis weer geherintroduceerd. Zo heb ik in Zuid-Spanje een 15-tal Hermietibissen van zo'n programma gezien. net ten noorden van Agadir, aan de kust