De dagen worden aan het eind van het jaar steeds korter. Het is vaak bewolkt, het waait, het regent, de wereld wordt steeds donkerder. De momenten waarop je prettig vogels kunt kijken - en fotograferen - worden minder. Toch loont het op pad te aan, aan zijn de foto's minder.
Op een dag dat de zon wel scheen,was ik - met fototoestel en kijker - op het zuidelijk havenhoofd van Scheveningen te vinden. Alleen wat Zilvermeeuwen en op de blokken de Steenlopers, Paarse Strandlopers, enkele Oeverpiepers. Ook wat Aalscholvers, futen, Scholeksters, kortom "the usual suspects. "Voor zeetrek was het weer niet gunstig. Bij oostelijke wind worden de vogels van de kust weggeblazen. Er was dan ook weinig boven zee te zien. Dat gold zelfs voor de altijd wel aanwezige zilvermeeuwen.
Terug lopend naar mijn fiets, zag ik plotseling een minder courante vogel in de havenkom. Een Parelduiker in winterkleed bleek al snel. Die zie je toch niet zo vaak in de haven. De duikers, vooral Roodkeelduikers en in minder mate Parelduikers en vrij zelden, de IJsduikers trekken in de winter over zee voorbij. Roodkeelduikers belanden incidenteel wat vaker in de havenmond, vaker dan Parelduikers.
Over zilvermeeuwen gesproken, het exemplaar hieronder was duidelijk aan zijn laatste uur begonnen.
De vrij recent gecreëerde waterberging en natuur van de Nieuwe Driemanspolder trekt nog steeds nieuwe soorten aan. Zo verblijven er vanaf half november drie Flamingo's in een ondiepe plas. De eerste Flamingo's op deze plek. Reden om ook eens een kijkje te nemen.
Toen ik uit de auto stapte, zag ik direct enkele Roodborsttapuiten in de berm, die snel opvlogen. Het vrouwtje bleef vervolgens even op een paaltje zitten.
Op weg naar de Flamingo's zag ik een zwerm spreeuwen neerstrijken in een kaal boompje. Een minuut later vlogen ze al weer op. Eén vogel bleef in de boom zitten. Toen ik dichterbij kwam bleek het een Kramsvogel te zijn. Die komen in de winter veel voor, maar in de nieuwe Driemanspolder had ik er nog nooit een gezien.
De Flamingo's stonden te slapen met de kop (en hals) verborgen tussen hun rugveren. Geen houding voor een foto. Als in dit gebied iets bijzonders wordt waargenomen, zijn er snel vogelaars aanwezig om de waarneming zelf te doen en/of foto's te maken. Zo ook nu stonden er al verspreid een paar handen vol vogelaars klaar voor het maken van de flamingofoto. Al wachtend ontstaan er gesprekjes tussen de vogelaars..Vogels kijken is hier ook een sociaal gebeuren.
Ik liep wat verder om later om terug te keren als de Flamingo's een fotogeniekere houding hadden aangenomen. Dankzij dat plannetje kon ik van dichtbij deze Geoorde Fuut fotograferen. Geoorde Futen verblijven hier vrijwel het hele jaar. Maar vaak zitten ze ver weg op het water.
Bij terugkeer was een van de Flamingo's inmiddels aan het fourageren. Het is een nog niet volwassen Europese Flamingo. Deze soort leeft in zuidelijker streken van Europa (en elders). De soort wordt tegenwoordig vaker gezien in Nederland. Al veel langer leeft er een groep Chileense Flamingo's net over de Nederlandse grens in Duitsland. Deze trekken regelmatig naar de Grevelingen om te eten. Er vindt op hun broedplek een zekere vermenging plaats met Europese Flamingo's, al dan niet ontsnapte exemplaren uit collecties. Wilde/niet-ontsnapte Europese Flamingo's - dus afkomstig uit Zuid-Europa - worden met enige zekerheid (het is lastig om dit met zekerheid vast te stellen) sinds ruim 15 jaar in Nederland gezien. Met name door het aflezen van ringen valt de herkomst van een individu te herleiden.
Ik heb geprobeerd de herkomst van deze Flamingo aan de hand van de ring te herleiden. Ik kwam daar niet goed uit. Er blijken heel veel ringprogramma's van Europese Flamingo's in Zuid-Europa te zijn. Wellicht zijn er inmiddels andere vogelaars die de ring (en dus herkomst) inmiddels hebben vastgesteld.
Ten slotte nog een paar vogelfoto's die ik maakte na het bezoek aan de Flamingo's.