Rietblog.nl

Groene Hart
en verder..

Oldenzaal - Bad Bentheim

De Boerkotte

Het station van Oldenzaal uit, zie ik voor het eerst sinds lange tijd twee wandelaars voor me die kennelijk dezelfde route lopen. Vanuit Oldenzaal naar het oosten ben je snel in een landschap met beboste heuvels, waterpartijen, beken, grazige weiden en akkers waar zelfs korenbloemen bloeien. Het gaat deels om buitengoederen. Een flink deel van het eerste deel van deze etappe loopt door het fraaie landgoed de Boerkotte.

Korenbloemen

Landgoederen

Vriendelijk landschap

Maar ook het gewonere boerenland is hier anders dan meer naar het westen. De velden zijn omringd door zware bossen en houtsingels. De blik reikt hier niet ver. Eenzame boerderijen zijn gemaakt van rode baksteen en hebben groene houten beschotting op de bovengevel. Wegkapelletjes en wegkruisen herinneren aan het katholieke geloof hier. Helaas zijn ook hier de economische wetten van kracht: ik zie maïsakkers, onkruidvrije weiden en fokstallen. Maar de schaal is hier wel vriendelijker. Het is zo mooi dat ik per ongeluk kilometers om loop. Langs het pad in het bos staat een man bij een stapel hakhout. Hij hakt stukken klein, vrouw en kinderen kijken toe. Op boerderij de Veldmaat houdt men Limousin koeien. Het vlees is er te koop.

De Veldmaat: Limousin

In de buurt van Luttikhoven is er nog een akker vol vogelvriendelijke zaaddragende planten. Hier moet je 's winters naar vogels gaan kijken. Langs de Snoeyinksbeek bloeit de roze valeriaan. Het water loopt door een vochtig gebied, een plasje met riet. Zo kom ik haast vanzelf bij de Bandelbrug over de Dinkel.

Valeriaan

Dinkel en Duitsland

Kort na de Dinkel is de Duitse grens. Het Marskramerpad verandert hier in de Handelsweg, die met een witte T in een zwartveld wordt aangegeven.

Langs Forst Bentheim loopt een wat saaie asfaltweg. Links bos en rechts een hek met daarachter een zandafgraving en vervolgens saaie akkers. Door het bos is het wat aardiger. Duitse bossen lijken wat wilder dan die in Nederland, de bomen zijn niet in rechte rijen geplant, de ondergroei is voller. Maar ook resten van hekwerken en bouwsels in het bos. Een autoweg over, dan wandel ik een wat vriendelijker gebied in.

De Dinkel

Molen bij Gildehaus

Bad Bentheim

Linksaf langs een spoorlijn naar Gildehaus, dat met Bad Bentheim zo'n vijf kilometer verder, op dezelfde vrij steile heuvel ligt. Hier zit vlak onder grond de beroemde Bentheimer zandsteen. Deze werd via de Dinkel en Vecht naar Holland vervoerd. Voor veel chique gebouwen is deze steensoort gebruikt, bijvoorbeeld het paleis op de Dam in Amsterdam. Ook de sokkel van het Vrijheidsbeeld in New York is ervan gemaakt. Op de wandelpromenade bovenop de Heuvelrug staan een paar Duitse windmolens en wat monumenten.

Bad Bentheim, met stoer slot, oude badplaats, heeft een toeristisch centrum waar boutiekjes de steile klinkerstraatjes flankeren. Op het terras van Café Rasthaus Alte Bismarck drink als sluitstuk een rein Duits biertje. Een in steen gehouwen Bismarck kijkt goedkeurend toe.

Bismarck in Bad Bentheim

Etappe 18 (slot)
16 augustus

De laatste etappe!

Vandaag de laatste etappe van een wandeling van ruim 350 kilometer van west naar oost door Nederland. Ik zag het landschap veranderen, van veenweiden en rivierklei, naar aangeplante bossen, van akkers en weiden op ontgonnen venen naar heides. Een enkele heuvelrug. Veel opdringende woonwijken, bedrijventerreinen en wegen, veel horizonvervuiling en geraas, de open ruimte wordt steeds kleiner. Veel boerderettes. De aard van het ruimtegebruik in de agrarische gebieden wordt sterk bepaald door economische eisen van efficiency. Schaalvergroting, rationalisatie en monoculturen. Steeds minder koeien in de wei. Overal maïs. Daartussen hier en daar oude landschapselementen en cultuurhistorisch erfgoed. Landgoederen en beschermde natuurgebieden zijn de oases in deze ruimte. Als je je daarop richt is er nog steeds veel moois te zien.

Rolf Riethof ©2010-2011