Groene Hart
en verder..
Holten - Enter
Licht
stijgende zandweg van station Holten naar
Holterberg
Canadese begraafplaats op de Holterberg
Een
weide zoals je hem vaker zou willen zien
Herstel
en herinrichting van de Midden Regge en zijbeken bij
Rijssen
Vistrappen in de Regge
Vogelmelk langs de Regge
Dode
kraaien als afschrikking
Traditionele schuur
Dankzij
natuurherstel: orchideeën in de knop
Etappe 15. 2 mei 2011
Weilanden
Een zonnige voorzomerdag die fris begint. Door het mooie weer van de afgelopen dagen is al twee derde van de weilanden in het Groene Hart gemaaid, zie ik vanuit de trein. Er zijn slechts enkele bloemrijke weiden, geel van de boterbloemen. De rest is groen biljartlaken van Engels raaigras. Wie beweert dat de boeren voor de natuur zorgen? Arme weidevogels. Hoe ligt het land er in Overijssel bij? Veel landerijen zijn hier reeds omgeploegd voor het inzaaien van mais. De weilanden bestaan uit dezelfde monocultuur als in het westen.
Canadese begraafplaats
Ik kom aan in Holten en loop de weg van twee weken gelden terug naar de route: een licht stijgende zandweg omzoomd met bomen naar de uitsapnningen op de Holterberg. Hier ga ik rechtsaf, al gauw een smal bospad in. Ik kom langse het stille Canadese kerkhof. De ordelijk geplaatste eenvoudige witten grafstenen in het groene gazon wekken de indruk dat de dood op het slagveld schoon en gedisciplineerd is. De massaliteit van de graven maakt wat hier destijds in de omgeving gebeurde voor een huidige vredige wandelaar onvatbaar.
Landschap op en langs heuvelrug bij Rijssen
De heuvelrug is hier beplant met verschillende soorten naaldhout om de verstuivende zangronden vast te leggen. De larix overheerst. Berken hebben zich er zelf tussen geplaatst. Die zaaien zichzelf wel uit. In juli moet het hier een paradijs voor bosbessenplukkers zijn. Vossebessen bloeien met kleine witte bloempjes. Ik ga rechtsaf de Plaggenweg in naar het oosten. De weg voert van de heuvelrug af. De helling naar het lagere land is vrijwel onmerkbaar. Maar denken de fietsters die ik tegenkom waarschijnlijk anders over. Langs deze weg werden plaggen avn de heide uit de potstallen als mest naar het leger gelegen bouwland vervoerd. Het landschap richting Regge valt wat tegen: open velden waar de meeste houtwallen verdwenen zijn. Boeren monoculturen, weinig vogels en een route over asfalt. Alleen een sperwer vliegt, geschrokken van zo'n ongewone wandelaar, op uit een struik langs de weg en spoedt zich naar de bosrand van de heuvelrug.
De Midden Regge
Bij de Regge is men druk bezig met het herstel van de rivier en zijn oevers. De gekanaliseerde en rechtgetrokken rivier en zijn zijbeken gaan weer meanderen. De Regge krijgt een bredere bedding. Het werkt: ik zie prompt een oeverloper, wat oeverzwaluwen en beekjuffers. De wandeling gaat nu een aantal kilometers tot bij Enter over de oevers van de Regge over graspaden. Behalve bij Rijssen. Daar maken we een wijde bocht om de uitlopers van Rijssen heen door een kleinschalig Twents landschap: statige oude eiken rond akkers en velden. Het mooi gelegen Theehuis Grimbergen is helaas op maandag gesloten. Wandelaars die voor hun fouragering langs het Marskarmerpad afgaan op de koffiekopjessymbolen op de kaartjes in het routeboekje, doen er goed aan toch wat noodvoorraad mee te nemen. Langs de Regge is het mooi. Zeker voor "het Exoo", een biologisch werkende boerderij. Hier vochtige weiden, die de boer in ere houdt. Het zijn weiden zoals je er veel meer zou wensen, zoals je ze nog vrij veel in Frankrijk ziet. Er loopt een nevengeul van de Regge door. Hier groeien orchideeën in de vochtige grond. Het is een voorbeeldproject. Uitbreiding is afhankelijk van de medewerking van boeren of van het verwerven van grond door natuurorganisaties.