Groene Hart
en verder..
Enter - Borne
Productieweide
Bloemenweide (de bloemen zijn het witte waas op
de weide)
De
Deldeneresch
Traditionele schuur op Twickel
De
Noordmolen, een oliemolen uit 1325 op langoed
Twickel
Zeer oude eik langs de beek en de
"verkeerde weg"
Kerkje
van Hertme in de verte
Etappe 16. 7 mei 2011
Twickeler Vaart
Voor begin mei is het warm: 's middgs mer dan 25° celcius. Ik kom pas na bijna vier en een half uur in Enter aan, doordat mijn trein enkele minuten vertraging had in Amersfoort. Zoiets is funest voor de aansluitingen naar zo'n bestemming. Mijn weg zal vandaag tot de Noordmolen op het landgoed Twickel 15 kilometerin in dezelfde richting lopen als de Twickeler Vaart. Deze vaart werd in de tweede helft van de achttiende eeuw aangelegd tussen Delden en de Regge om textiel en hout af te voeren uit de omgeveing van Delden. Ik zal de vaart slechts twee keer kruisen. Het blijkt nu een wat bredere sloot te zijn. Het is niet goed voorstelbaar dat hierover kleine binnenscheepjes voeren.
Twente
Het landschap is fraai. Het is Twente zoals je jezelf dat voorstelt op grond van iconische beelden van coulissenlandschappen, oude hoeven en schuren. De essen liggen bol en hoog tussen de broeklanden. Aan de oostkant van het Zijkanaal naar Twente is de Deldeneresch een ware heuvel. Bij "het Rheins", een uitspanning aan de voet van de A1, ontmoet ik een man in een scootmobiel, die graag over de natuur en het wild in dit gebied vertelt. Veel last hebben ze hier van steenmarters die de bedrading van auto's doorknagen. Er zijn volgens hem veel roofvogels en zangvogels, maar sommige soorten zie tegenwoordig vrijwel niet meer. Zulke gesprekken ontstaan spontaan als je met een kijker om je nek rond loopt.
Twickel
Na de A1 zie ik op borden dat hier een wijnboerderij bezocht kan worden. Na een lange rechte weg steek ik het kanaal over en wandel verder, overdonderd door al die hoge oude eiken. Een zwarte specht met zijn kenmerkende holle nek vliegt moeizaam van de ene bosrand naar de andere. Bij de Noordmolen, een zeer oude oliemolen van het langoed Twickel, rust ik even uit onder een zeer oude eik. Daarna loop ik eerst de verkeerde weg op, maar herstel om een klein heitje over te lopen met van de warmte puffende fietsters. Zo kom ik opnieuw bij de A1 waar ik nu onder doorga. Onder de rook van Borne, maar in een wijde boog er omheen, loop ik over lichte glooiingen naar het dorpje Zender waar kennelijk een groot klooster is of was. De spoorlijn is vanwege de lichte glooiingen erg zichtbaar in het landschap De enige horecagelegeneheid in Zenderen gaat pas om 16.00 uur open. Dus loop ik via een omweg door naar het hartje van Borne met hete en vermoeide voeten, het einde van de etappe.