Peellandpad
Meijel - Roggel
etappe 7
2 November 2008. Op een wat grijze novembermorgen hervatten wij onze peelwandeling in Meijel. We lopen dwars door het dorp. Meijel heeft een forse kerktoren in het centrum, in baksteen uitgevoerd met om de halve meter een horizontale rand van witte baksteen. Een variant op de klassieke Mechelse gevel. Ik ken geen andere kerktorens die er zo uitzien.
Onderweg, bijna in de voortuin van een woning, staat een mooi klein kapelletje, de st. Anna's kapel uit 1770, hier neergezet door een Thornse regentenvrouw.
In de rafelrand van Meijel zien we verschillende maneges en paardenweiden. Het heeft er alle schijn van dat in het manegebedrijf goed geld verdiend kan worden. We lopen naar een gehucht met de merkwaardige naam "Vieruitersten".
Hier gaan we een fietspad langs een kanaal op. Dit is het kanaal van Deurne. Een paar meter verderop loop parallel aan het kanaal van Deurne de Helenavaart. Deze verspilling is het gevolg van een ruzie tussen de ondernemer van de Griendt die we al eerder tegenkwamen en de gemeente Deurne. Van de Griendt liet de naar zijn vrouw vernoemde Helenavaart in 1853 graven voor de ontsluiting van zijn veenontginningen. Deurne wilde ook veen ontginnen, maar van de Griendt ontzegde Deurne de toegang tot zijn kanaal, waarop Deurne zelf een kanaal groef.
De oevers van de ondiepe kanalen zijn beplant met Amerikaanse eiken, die nu in volle herfsttooi staan. Dat zorgt voor een sfeervolle belichting nu de zon is doorgebroken. Het loopt hier onverwacht heerlijk. Langs een smalle camping die tussen de kanalen ligt ingeklemd, komen we bij de Noordervaart, een groot kanaal dat ooit door Napoleon is aangelegd als onderdeel van een plan om Schelde, Maas en Rijn met elkaar te verbinden. Langs dit kanaal wordt het land kaler. Het is een kanaal waar vissers in oldtimers over hobbelige sporen op de oever rijden om een stille visplek te bemachtigen.
Bij de brug die de Meijelse weg over het kanaal voert, is een praktisch café. Het is lunchtijd en de lunch is hier goed. We passeren een paar aardige boerenopstallen en gaan dan langs de Marxweg het bos in. Ik vermoed dat deze weg niet naar Karl vernoemd is.
Onze route gaat verder door eindeloze bossen. Wat armetierige bossen, met veel rood herfstblad op de bodem. Zowaar wandelen hier enkele mensen. We komen uit bij een verwaarloosde boomgaard, lopen langs een -verrassing - grote manege en passeren een reusachtig recreatiecomplex dat nu uitgestorven is. Ook treffen we hier een Beugelclub aan. Dat moeten we, als Hollanders, even opzoeken. Beugelen is een oud spel, nu nog voornamelijk in Limburg en Brabant beoefend. Het wordt gespeeld op een lemenbaan. Met een houten schep moet een zware bol van 4 kg door een beugel (poortje) gewerkt worden. Er zijn twee partijene met elk twee bollen. Je voorstellen hoe dat precies toegaat vergt wel enige fantasie. Van hier is het nog even doorwandelen naar de kern van het plaatsje Roggel.
