Peellandpad
Heeswijk - Uden
etappe 2
De mooiste dag van de maand: zondag 23 september 2007. Zon, 23 graden, weinig wind.Het is nog fris om zeven uur. Een eenzame fietser komt voorbij. We pakken de eerste tram van de dag. Een vlotte tocht brengt ons naar het ons nu vertrouwde station van Den Bosch. De ochtendzon schijnt al op de gevels van de huizen aan de overkant en belicht een gouden standbeeld op het stationsplein. Een vroege taxiklant belt nog even, naar wie?
Met de bus naar Heeswijk - Dinther. We stappen een halte te vroeg uit, maar we zijn vol frisse moed. Op weg naar de route nemen we, ter vermijding van het recreatiepark Wildhorst, na de brug over de Leigoot een weg die Zandkant heet. Veel boerderettes zijn hier te zien en af en toe ook een schitterende langgevelboerderij die niet al te zeer is verprutst. We lopen via een rustige asfaltweg en wat kleine bosjes, soms over een fietspad, soms over een bospad. De lage zon werpt stralen door de nog vochtige lucht. We passeren een trimbaan. Op onze wandelingen komen we die vaak tegen, maar nooit is er iemand aan het trimmen. Alsof er een geheimzinnige epidemie onder de trimmers is uitgebroken.
Na een kilometer of acht bereiken we de Bedafsche Bergen ten noordwesten van Uden. Bedafsche Bergen klinkt on-Nederlands. Volgens Wikipedia zou de naam van het buurtschap Bedaf vroeger Bid-af zijn geweest. Het toemalige buurtschap Zandbergen kreeg deze naam toen het in de 17e eeuw een bedevaartsplaats werd. Maar er bestaat ook een Belgisch Bedaf dat in laat middeleeuwse kronieken Bondaf heette. Dus ik heb mijn twijfels bij het verhaal van Wikipedia. Bedafsche Bergen is de naam voor een zandverstuiving, met reusachtige zandbergen. Volgens het web is hier de hoogste zandverstuivingswal van Brabant. De hoogte is inderdaad indrukwekkend. Je kunt je voorstellen dat de boeren vroeger zo'n wandelende zandmassa vreesden.
Er is een flinke zondagse drukte. Groepen fietsers trekken langs. Er is rond Uden een toertocht van veertig kilometer uitgezet. In Brabant blijkt men zo'n tocht in familie- en buurgroepen van minstens 20 te rijden. We zullen deze sportieve fietsters vandaag nog vaker tegenkomen. Er zijn ook veel wandelaars en hondenuitlaters op pad. Het zand en de bergen zijn ideaal voor ouders, met gravende en stoeiende kinderen en honden. De picknickbankjes zitten vol, dus besluiten we onze lunch maar zittend op een zandrand op te eten.
Bij het gehuchtje Bedaf is de peelrandbreuk goed in het landschap te zien. De peelhorst rijst hier omhoog en de naastgelegen schol daalt. Dit veroorzaakt in het landschap een hoogteverschil van enkele meters. Dit geologische fenomeen ziet er uit als een lage dijk die heel geleidelijk oploopt. Waar de herverkaveling en de moderne landbouw nog niet hun vernietigende werk hebben gedaan, is de rand aan de kant van het hoge deel vochtig, omdat het grondwater de breuk moeilijk kan passeren. Dit is het wijstverschijnsel. Met het grondwater naar boven komend ijzeroer kleurt het water in de sloten rood. We kijken wat verderop langs de route naar deze verschijnselen, maar we worden verdreven door een groep Brabantse fietsers. Als compensatie voor de aanleg van de nabijgelegen autoweg A-50 die de peellandbreuk doorsnijdt wordt hier een stukje wijstgronden in ere hersteld. Binnenkort kan men hier een educatief pad volgen.
We steken de A-50 over via een wildviaduct. In het bos staan hier en daar tuinkabouters. Eerst denk ik aan conceptual art, maar het gaat om een kabouterwandeling voor kinderen die door bezoekercentrum Slabroek is georganiseerd. Daar mengen we ons weldra tussen tientallen pauzerende fietsers en wandelaars om onze dorst te lessen. Het is het enige punt op onze etappe waar een verfrissing te verkrijgen is.
Na Slabroek volgt een aardig stuk. Hier heeft geen ruilverkaveling plaatsgevonden. Het landschap is kleinschalig met veel begroeiing tussen de velden. Er is een afwisseling van nat en droog en een geleidelijke overgang naar bos en heide. Een gebied waar je nog vogels als geelgors, steenuil en dergelijk kunt verwachten. Dat dit een goed vogelgebied is, wordt bevestigd als ik later ontdek dat hier een waarnemingspunt van trektellers is. Na de heide volgt nog een paar kilometer bos voordat we aan de rand van Uden de bushalte voor de terugreis kunnen opzoeken.
Stationsplein Den
Bosch met goudkleurig beeld
Herfst in de
lucht
De Bedafsche
Bergen