Peellandpad

Den Bosch - Heeswijk

etappe 1

Donderdag 20 september 2007. In het midden en noorden van het land regen, later droog. In Brabant 17 graden, harde wind in de rug.

Het begint tijdens de treinreis inderdaad te regenen, maar na Culemborg wordt het droog. Doordat de trein in Den Haag vanwege een storing later vertrekt, komen we ook later aan op het beginpunt van de wandeling aan. Daarom eerst een latte macchiato, dus koffie verkeerd, met schuim. Het eerste uur ligt die wat zwaar op mijn maag.

Den Bosch heeft een station waar oud en nieuw aardig zijn gecombineerd. Ik probeer dat op een foto vast te leggen.

De wandeling door den Bosch voert niet langs de Sint Jan, maar langs indrukwekkende bolwerken en voorts langs een kanaal met zeer hoge oevers, de voormalige beek de Aa. Aan enkele meerpalen te zien houdt men hier met zeer hoog water rekening. Er roeien wat ouderen in sportieve boten. Ik zie de blauwe flits van een ijsvogel. Ik vergeet helaas een foto van de karakteristieke gebouwen op de fortificaties te nemen, zo wordt ik in beslag genomen door alle indrukken die ik hier opdoe. Daarna lopen we een uur door nondescripte buurten met hondenuitlatende personen, eenden, een verzorgingshuis en huisartsenpost, sportvelden. We gaan onder de snelweg door, waar alles overhoop ligt voor een reconstructie van de ringweg van Den Bosch. Dan is er plotseling stilte en ontvouwt het platteland zich voor ons. De tocht voert ons verder langs de Aa, over jaagpaden en langs dijken.

Jaagpad langs de Aa

De route loopt langs de rand van Berlicum, dat een mooi oud kerkje heeft. Dat kerkje zie ik later pas vanuit de bus terug. Helaas zit er een moderne glas-met-stalen uitbouw aan. In de verte doemt een soort toren op met een witte ronde koepel en met vreemde uitsteeksels op de hoeken. Eeen moskee? Een ruimtestaion? Van dichterbij blijkt het slechts een voedersilo met een door vogels bescheten dak, met op elke hoek een GSM-mast. Zo'n silo beteket hier: kippen of varkenshouderij. Ik zal er nog vele op deze tocht zien.

Om de wat desolate sfeer te onderstrepen begint het hier ook te regenen, maar het zet niet door. Gelukkig wordt het landschap nu snel mooier. Het is kleinschaligheid en er is wat hoogteverschil. Enkele niet gerestaureerde oude boerderijen staan bij een driesprong. Een paar oude armen van de overigens rechtgetrokken en gekanaliseerde Aa maken het landschap nog aantrekkelijker.

Ooit stichtten in deze streek langs de Aa rijke Bosschenaren buitens, kastelen en landhuizen. Dan weet je dat er groene parken zullen zijn. Van buitenhuis of kasteel Seldensate resteren slechts de fundamenten en een poortgebouw met duiventoren. Dikke populieren zie ik, maar niet de wilde vruchtbomen die hier volgens de gids zouden groeien.

Duiventoren

Verderop staat nog de poort (1570) van kasteel Assendelft. Het kasteel is gesloopt, maar de kasteelhoeve is naast de poort herbouwd. Vervolgens over de hoogbegroeide dijk, langs de Aa verder richting kasteel Heeswijk, waarvan de bosrand al zichtbaar is. Op dit stuk blijkt dat brandnetels zelfs door een natte broek heen kunnen prikken.

Voetbrug over de Aa

Bij een boerderij een bruggetje over. Enige laantjes door. Bij de witte Corswarem Hoeve worden ouderen met rolstoel en al in een huifkar geladen. De koetsier poseert met zijn paard voor de foto die hiernaast te zien is.

Kasteel Heeswijk is door illustere personen bewoond of gebruikt, zoals prins Maurits en door stededwinger Frederik Hendrik tijden de belegering van den Bosch. Later, in 1672, kwam de Zonnekoning langs en in 1794 de Franse staatsman Pichegru (die van de lepel in de jus). Het bijgebouw ziet er van buiten vrij authentiek uit en heeft mooie waterafvoeren.

Het kasteel zelf is ingrijpend gerestaureerd en heeft in deze neiuwe versie vrij grote ramen die niet bij de oorspronkelijke bouwwijze passen. Daarachter zijn kamers die op 19e eeuwse wijze zijn ingericht. Ze kunnen bezichtigd worden. De neogotische uitbouw en toren uit 1870 detoneren erg.

We verlaten het kasteelpark en komen langs een boerderij met luiken in de kleuren van het landgoed, iets dat nog veel voorkomt in de vroeger feodale streken van Nederland. Die eenheid in kleurstelling op zo'n landgoed is een lust voor het oog. De weg gaat verder over een open stuk, steekt de Leigraaf over, ook zo’n gekanaliseerde beek en we bereiken de eerste woeste zandgronden, voormalige zandverstuivingen die vroeg in de vorige eeuw met bos zijn vastgelegd. Een man poetst zijn rode sportwagen bij de toegang van het bos, terwijl zijn zoontje met eikeltjes speelt. We lopen enkele kilometers door dit bos. Het is eigenlijk een vrij smalle strook bos met armetierige dennetjes en berkjes en dergelijke. Het valt op dat er ontzettend veel paden zijn voor veel verschillende doelgroepen. Voor voetgangers voor paarden, voor crossmotoren. Of zomaar een pad. Het bos doet daarom weinig natuurlijk aan. Ook in volgende bossen zie ik vaak die overdaad aan paden. Het jaargetijde en het vochtige weer zorgen voor een grote hoeveelheid paddenstoelen langs de weg.

Vliegenzwam

We stuiten tenslotte op en asfaltweg met een afrastering erachter. Op de stafkaart leek daarachter een aantrekkelijk gebied te zijn met vijvers, genaamd de Wildhorst. Maar het blijkt een vakantieoord en amusementspark te zijn. Langs de asfaltweg gaan we van de route af naar Heeswijk-Dinther, waar de bushalte is. Moeders fietsen met hun kroost van school naar huis langs een onoverzichtelijke, dus gevaarlijke, bocht in de weg. De abdij die hier ligt, blijft verborgen achter het geboomte. Er is wel een groot zorgcomplex met dezelfde naam als de abdij, waarschijnlijk een wereldse tak van deze vrome instelling. Langs de etalages van kleine middenstanders, zoals die van "Lichtvisie" (bestaat twintig jaar) en die van een pedologe (vol met interessante foto’s), bereiken we de hoofdweg waar kerk, pastorie, café en bushalte wachten. De bus is zojuist vertokken, het café is gesloten. In Den Bosch drinken we daarom een lekker biertje op een winderig terras.

→ naar boven

→ volgende etappe

Rietblog.nl

wandelen, reizen, vogels

Den Bosch - Heeswijk

etappe 1