Deltapad etappe 4. Oostvoorne - Ouddorp. Rietblog, wandelen.

Oostvoorne - Ouddorp

etappe 4 - maandag 16 maart 2009

Voornes Duin

Het is mistig. De voorspellingen zijn goed en komen uit: vrijwel geen wind en later veel zon. Ik ga weer door landgoed Mildenburg - mijn aanlooproute. Er bloeit nu vier dagen later een tweede speenkruidbloempje op dezelfde plaats. Mildenburg is een mooi landgoed. Er staan veel oude bomen en de vogelrijkdom is groot in lente en zomer. Nu zie ik vooral veel merelmannen, die hebben om de 15 meter een territorium.

Vorige week zag ik hier nog een ree. Het landgoed wordt uitgebreid met het aanpalende landgoed. Dankzij de relatief koude winter staan de sneeuwklokjes onder de bomen nog steeds in bloei. Het daslook zal ze binnenkort opvolgen. De zon komt af en toe een beetje door. In de verte klinkt industrieel gezoem afkomstig van de Maasvlakte en ook wordt er ergens geheid. Dit geluid blijft mij tot het strand van Rockanje volgen.

Vanaf nu is er alleen maar duinlandschap. Het is enorm gevarieerd. Die variatie is deels afhankelijk van de beheerder en het beheer en deels komt het door de bijzonder ligging en waterhuishouding. Voornes Duin was en is beroemd om zijn plantenrijkdom. Wel zevenhonderd soorten zou men hier kunnen vinden. Twee die nu opvallen fotografeer ik maar om deze bewering te ondersteunen. Het gaat om een plant die erg op stinkend nieskruid lijkt en maretak of vogellijm (mistletoe)een parasiet die in deze tijd van het jaar bloeit. Verder ben ik heel gelukkig met de eerste bloeiende muizenoortjes die ik dit seizoen zie.

IMG_1737 (32K) muizenoortjes

Dankzij de beschermde status van het duin kom ik de eerste twee uur tot Rockanje geen enkele hond tegen, een zeldzaamheid in Nederland.

Erb lopen trouwens ook vrijwel geen mensen. Ik zie vier wandelaars op vut-leeftijd, een langharige boswachter op een bankje en een vrouw met twee rode tassen vult met paardenvijgen, die ze langs een ruiterroute verzamelt. Het is bekend dat paardemest goed is voor rozen.

Op het Bredewater is het een komen en gaan van broedse aalscholvers. Hier lijkt sprake van overbevolking, maar met deze mening speel ik de vissers die aalscholvers haten, in de kaart. Ik vermeld verder maar liever niet de aantallen grauwe ganzen en eendensoorten, want daarop willen jagers graag op schiten. De hormonen zijn volop aan het werk. Een dodaars en een brilduiker vertegenwoordigen de wat zeldzamere soorten. Ook kruis ik het pad van schotse hooglanders en een pad, die kennelijk nog niet genoeg is opgewarmd voor een snelle ontsnapping en zich rustig vanaf 15 centimeter laat fotograferen.

Boven de schapenwei "buitelen" de kieviten en een hert graast halfverborgen in het riet. Met de zon schiet het nog niet erg op, maar voor een wandelaar is het hier prachtig. Ik betwijfel of de afstand die in het LAW-boekje wordt opgegeven voor dit traject wel overeenstemt met de werkelijkheid. Ik kom in Rockanje, een steriele badplaats. Sommige villa's hier roepen afgunst en vragen op: hoe zijn die bewoners aan het geld gekomen voor hun royale stulpjes? Ja, mijn gedachten hierover worden minder verheven. Ik loop maar snel door.

Haringvliet

Langs vreemde laantjes en een doorsteekje kom ik bij een afslag die me door de duinen naar het strand zal leiden en nu breekt de zon pas goed door. Op de zeereep kijk ik over de monding van het Haringvliet. De grens tussen lucht en water is niet te bepalen. In de lucht, zo lijkt het, zweeft een groene boei. Het water is spiegelglad. De mist verbergt de kust van Goeree, slechts de banken van de Kwade Hoek zijn enigszins zichtbaar. Een kleine vissersboot trekt ronkend en dreunend zijn netten door het water. Een onaardse sfeer, ik kan me er maar moeilijk los van maken.

Op het strand geen hond, wel hondensporen in het rulle zand. Ik loop er doorheen naar de vloedlijn en verder tot waar de bonte pieten hun eten zoeken. In de verte zie ik de dam naar de Haringvlietsluizen waar ik straks overheen zal gaan. Eerst ga ik onder de weg door naar een recreatiestrand met een - gesloten - paviljoen. Twee honden hollen en blaffen op het strand. Af en toe komt er een auto aan waaruit een dame met een of twee honden stapt die hier even mogen rennen.

Hier is het eerste van de grote kunstwerken van de delta waar ik overheen zal lopen. Een grote vlakte neem ik in één keer. Dan bestijg ik een brede trap. Die lijkt wel gemaakt voor een leger, terwijl ik toch denk dat het aantal voetgangers dat hier langs komt niet hoger zal liggen dan gemiddeld 1 per dag. Ik ben in ieder geval tot nu toe de enige.

Spuisluizen tellen

Op de dam tel ik de spuisluizen. Een kilometer lang volgen ze elkaar op. Helaas raak ik mijn notities kwijt. Maar uit mijn hoofd denk toch dat het er zeventien zijn. Drie ervan zijn dicht. Waarschijnlijk is dit om de sluizen tegen vastzitten te beschermen: af en toe even bewegen. Een sluis werd geverfd, met een kwast! Ik neem aan dat die alleen voor de hoekjes wordt gebruikt.

Links van me het Haringvliet dat spiegelt als gesmolten lood en in de mist verdwijnt. Rechts komt het snelverkeer langs en over de ventweg, waar ik loop, werpt een tractor met aanhanger stofwolken op en laat mij weinig ruimte.

Goeree

Langs de binnenhaven van Stellendam, onder de snelweg door langs de buitenhaven en even de dijk op om te kijken naar de steltlopers op de platen van de Kwade Hoek. Omdat het eb is zijn ze te ver weg om goed te onderscheiden. Ik loop nu in de richting van Goeree Havenhoofd, een kleine buurtschap waar vrouwen in de tuin werken, stratenmakers aan een trottoir en een timmerman aan een dakkapel. De weg gaat hier langs de oude en al lang afgesloten verbinding van de haven van Goedereede met de zee.

IMG_1747 (21K) Havenhoofd: beeldje

De vogelhut "Het Kiekgat" ligt in de verte aan rietomzooomde plassen. Hier kan je soms steltkluten zien en tegenwoordig vaak een cetti's zanger horen. De grasdijk naar Goedereede is al lang niet meer belopen en daardoor behoorlijk dichtgegroeid. Er rest me niets anders dan over het fietspad te lopen. De entree in het oude Goedereede past precies bij dit aardige plaatsje. Ik loop langs kliene huisjes langs de haven waar het wasgoed in de tuin in de wind wappert. Op de markt aan de oude haven zijn de twee of drie terrassen open en neem ik een biertje. De indrukwekkende toren van Goedereede, de Catharinatoren, die een goede concurrent van de toren van Brielle is, staat helaas in de steigers. De bescheidener grootte van de kerk is meer in overeenstemming met de omvang van het dorp. Een oude man gebruikt het mooie weer om zijn schutting in de carboleum te zetten.

Via enkele dijkjes kom ik in Oostdorp, een buurtschap zondere echte kern, maar een verspreide verzameling soms aardige oudere huizen en boerderijtjes. Het landschap is hier kleinschalig. De weiden worden begrensd door boomsingels. Je kunt je hier voostellen dat Goeree eens een eiland was waar je alleen met veel moeite kon komen.

Aan de rechterkant achter een kale weide met vleeskoeien ligt een oud duinlandschap: de Middelduinen. Aan de rand van Ouddorp, de oudste plaats van het eiland Goeree, kan ik weer op de bus stappen, terug naar huis.

→ naar boven

→ naar volgende etappe

Rietblog.nl