Namibia. Caprivi en terug. Rietblog, reizen.

Waterberg NP en terug naar Windhoek

7 november. Kongoala, Divundu, Rundu (Kaisosi Lodge) (400 km).

We vertrekken in de ochtend met het bootje van de Mazambala Island Lodge naar het parkeerterrein. De auto is door een bewaker gewassen. We gaan terug naar Rundu. Onderweg, 20 km na Kongola, steken twee Southern Ground Hornbill, reusachtige warte neushoornvogels, de B8 over. We doen weer boodschappen in Divundu, lunchen langs de weg. Bij Rundu overnachten we op het kampeerterrein van de Kaisosi Lodge. Er is hier een conferentie in verband met de organisatie van de aanstaande presidentsverkiezingen. De parking staat vol met overheidsauto's. De conferentie is bijna aan zijn eind. Het gedrag van conferentiegangers is overal hetzelfde: een deel onttrekt zich aan de waarschijnlijk saaie lezingen en valt aan op het buffet buiten, waarna wij met ons pilsje min of meer weg gebonjourd worden van het terras. De lodge laat een vrij sfeerloze indruk achter, al zijn de kampeervoorzieningen goed. Elke campingplek heeft een privé wc en douche. Er is slechts een ander stel kampeerders. Midden op een groot grasveld staat een bloeiende struik die vol zit met White-bellied sunbirds.

8 november. Rundu, Roy's Camp (200 km).

De volgende ochtend levert een kok van de lodge strijd met een gifspuwende cobra die in de douche van een aanpalende kampeerplek zit. De man is doodsbang voor de slang, maar hij weet hem te doden. We vertrekken, bekijken in de waterpartijen van de "sewage works" van Rundu (de rioolzuivering), de aanwezige watervogels, rijden naar Rundu waar we een grote en nieuwe mall met supermarkt bezoeken. De luxe hier steekt nogal af tegen de armoede van de mensen die hier niet ver vandaan in hutjes wonen. Toch zijn er heel wat lokale shoppers. Bij de kassa's heeft het personeel kerstmannnenmutsjes op, alsof je thuis bent. Onze oude zware wandelschoenen geven we aan een paar kinderen die langs de weg van Rundu naar het zuiden sinaasappels verkopen. De sinaasappels blijken een soort kalebassen te zijn.

Onderweg worden we staande gehouden door een agent. Er blijkt een snelheidscontrole te zijn. Ongeveer elke 10 kilometer is er op deze weg een zone waar rond een school waar een maximumsnelheid van 90 km geldt. De agent wijst op een stilstaand taxibusje en zegt dat die een groot probleem heeft. Ze reden 120 terwijl de auto maar 80 mag rijden. We vrezen het ergste. Maar wij onze snelheid lag net onder de 100 km en we mogen met een opvoedende waarschuwing verder rijden. Het lijkt ons niet erg verstandig te zeggen dat het toch zondag is en dat er dan geen schoolkinderen langs de weg lopen. Ook lijkt ons 90 km voor die situatie wel een erg hoge snelheid.

We passeren de veterinary fence, per ongeluk met vlees in onze koelbox. De beamte wil wel in de koelbox kijken, maar hij constateert gelukkig voor ons dat we geen vlees bij ons hebben. Het is namelijk verboden vlees uit het noorden naar het zuiden te brengen.

We rijden vandaag naar Roy's Camp waar we op de camping overnachten. Roy's Camp is een uiterst rustiek gedecoreerde lodge. Zo loopt het water naar het kleine zwembadje door een ingemetselde ouderwetse badkuip. En op de camping worden her en der oude autonderdelen, zoals bumpers, gebruikt als versiering. De bar is gezellig. Er is een boerderij in bedrijf die bezichtigd kan worden. Het is ook mogelijk om enkele kilometers te lopen over gemarkeerde paden. We komen al vroeg in de middag aan en houden een rustmiddag in plaats van weer op pad te gaan.

9 / 10 november. Roy's Camp, Grootfontein, Hobeasmeteoriet, Waterberg NP (200 km).

We gaan naar het Waterberg NP waar we twee nachten op de campsite van het nationale park zullen verblijven. Onze route voert ons met een kleine omweg langs de Hobasmeteoriet, de grootste in zijn soort. Het is een grote ijzerachtige steen, waar een klein parkje omheen is gebouwd. Langs de D2512, een soms zanderige en soms slechte weg, rijden we daarna naar Waterberg. We rijden dwars door de landerijen en een aantal keer moeten we veehekken openen en sluiten. Langzaamaan zien we het Waterbergplateu dichterbij komen, dat als een soort rotsschip boven de zee van accacia's uitsteekt.

De camping van het Waterberg NP is ruim. Er zijn veel plaatsen die heel privé tussen de bosschages liggen. Zo te zien heeft het hier onlangs hevig geregend, want het terrein is doorsneden door vrij diepe erosiegeulen. Wij installeren ons op een stukje met gras. Een dode boom pal naast onze plek blijkt in een holte het nest van twee Purple Rollers te bevatten. De vogels doen de nodige moeite om zo ongezien mogelijk hun nest in en uit te vliegen, al dan niet met een vet insect in hun snavel. De volgende dag zie ik in een ander boom bij onze plek een stel Violet Wood-Hoopoe, een bijzonder vogel. We maken gebruik van de mogelijkheid hier om zelf wandelingen te maken.

Tussen de middag verblijven we bij het zwembad en in de namiddag maken we een gamedrive op het plateau. We hebben een enthousiaste en praatgrage chauffeur/gids - dit in tegenstelling tot verhalen over zwijgzame chauffeurs die ik van anderen reizigers had gelezen. Het plateau is een voornamelijk laagbegroeid golvend gebied, doorsneden door zandwegen. Op enkele plaatsen is er een kunstmatig waterhole met een wildscherm. Tengevolge van de oktober regen is het vrij groen en het zicht op mogelijk wild is daardoor slecht. We zien bij de waterholes het meeste wild: veel buffels, elanden (voor het eerst), een paar roan en kudu. Ook zien we voor het eerst een klipdassie. De gezochte neushoorns krijgen we niet te zien.

Enkele zeldzame diersoorten zijn in dit park speciaal ingevoerd om ze de kans te geven zich te vermeerderen. De overtollige exemplaren worden gebruikt voor herintroductie elders. Dit geldt bijvoorbeeld voor de zwarte neushoorn, die hier oorspronkelijk niet voorkomt. De bodem van het plateau laat makkelijk water door, zodat het eigenlijk niet zo geschikt is voor een grote wildstand.

11 november. Waterberg NP, Okandja, Windhoek (275 km).

Luipaard, souvenirs

De laatste ochtend in Waterberg loopt er een gewapende wachter langs, die informeert of alles goed is. Dit hadden we nog niet meegemaakt. Later horen we dat er die nacht een luipaard over het terrein heeft gezworven. We gaan vandaag terug naar Windhoek, langs Okahandja, waar een voor Namibische begrippen grote markt van houtsnijwerk en souvenirs is. Die grootte valt ons erg mee. We kopen een paar souvenirs en cadeautjes, ook in de winkel die producten van lokale vrouwen verkoopt.

IMG_2507 (22K) Museum in de Alte Feste

12 november. Toerist in Windhoek

In Windhoek hebben we nog een overnachting in Pension Steiner in het centrum. Voordat op de volgende dag ons vliegtuig vertrekt, hebben we nog tijd om het State Museum in de Alte Feste, het oude Duits Fort, te bezoeken. Zeer aanbevelenswaardig voor een beeld van de onafhankelijkheidsstrijd vanaf eind 19e eeuw. Ook bezoeken we het Owela museum waar veel aandacht is voor de natuur en de verschillende bevolkingsgroepen, bv. voor de bosjemannen en de hun door het toerisme aangemeten identiteit van natuurmens. We kunnen ons op de valreep nog even goed verdiepen in de rotstekenkunst aan de hand van een een interessante tentoonstelling over dit onderwerp.