Rietblog.nl

De achtste etappe

Smokkelaars en Henriëtte Roland Holst

Dit is een etappe die verschillende keren de grens kruist. Vorige keer reisde ik met de Belgische boemel van station Essen terug naar Rosendaal. Deze keer bereik ik Essen per fiets vanaf het eindpunt van deze etappe, de Buisse Heide waar ik mijn auto geparkeerd heb. Nu heb ik tijd om het station van Essen en de boemel te fotograferen.

Station Essen

Boemel van Roosendaal naar Antwerpen

Vanaf Essen loop ik naar het tracee van het Grenslandpad, een stukje langs de spoorlijn, erover, waar ik wel 10 miuten moet wachten op het passeren van twee treinen. En een stukje langs de Grensstraat naar Grenspaal 241 (zie vorige wandeling).

Geen weidegang

Langs een boerencamping, boerenland dat licht afdaalt naar een oude waterloop en bosjes, steek ik opnieuw de spoorlijn over. Nu passeert een lange goederentrein - de economie draait door. Langs een slingerende weg kom ik aan in "de Heerlijkheid Nispen". Onderweg maakt een bord bij een veeboer ervan gewag dat men trots is op Kimpa die 32.000 liter (melk) produceerde.

Een electronisch programmabord bij het buurthuis van Nispen, gevestigd in een oud schoolgebouw, heet me welkom en vertelt wat voor activiteiten er op de rol staan. Rond de (lelijke) kerk tel ik minstens 5 Horecagelegenheden.

Het wordt vandaag een warme voorjaarsdag waaarop de temperatuur vanmiddag tot het record van 18 Celcius zal stijgen. Een boer ploegt reeds zijn maïsakker. Is dat niet wat vroeg?

Ik kruis een beek die niet voorzien is van een naambordje. Volgens de kaart is het (in België) de Kleine A. De beek kronkelt hier flink en verdient een upgrade naar een natuurlijker stroomdal. Zo te zien is het de waterweg die naar het hartje van Roosendaal loopt. Hier dichtbij staat ook het broek(k)akker bordje.

Een k te weinig?

De wandelroute slingert langs een oude boerderij naar grenspaal 239, maar gaat niet België in. Ik volg eerst weer de Grensstraat die na enige tijd onverhard wordt. Het is verrassend en dan in de teleurstellende zin, dat er zo weinig over onverharde wegen kan worden gelopen in dit deel van de grensstreek.

Grenspaal 239 van boven gezien

Na een paar haakse bochten tussen buitenhuizen door, ga ik toch België binnen, waar in het kleine plaatsje Heiblok een gezellig cafe is te vinden. Omdat het nu erg mooi weer is voor de tijd van het jaar en ik op een fietsroute loop, passeren mij heel wat echtparen en groepjes fietsers van gevorderde leeftijd. Daaronder veel Belgische fietsters.

In de verte is een kleine heuvel met een ooievaarsnest er op. Meer het blijkt een rad te zijn dat niet bestemd is om een nest om jonge eibers te dragen. Het is bedoeld om misdadigers te radbraken.

Op voorstel van de lokale Werkgroep Leefmilieu en met steun van VVV en andere lokale instanties is hier een oude plaats van terechstelling herbouwd. Nu langs het fietspad. De oorspronkelijke Raeybergh was 400 meter noordelijker gelegen langs de postbaan naar het noorden om het volk te verwittigen van het effectieve rechtsregime in deze streek. Volgens de informatieborden is in 1767 hier voor het laatst iemand geradbraakt: een zekere Elias de Breukeleer.

Een Kleine Vos die heeft overwinterd

De streek oogt hier weliswaar vriendelijk, maar tot voorkort was het hier een smokkelaarsoord waar rake klappen vielen. Daarvan getuigt de grenssteen waar de letters KV in zijn gekerfd door gefrusteerde douaniers. De douaniers werden op de proef gesteld door een beruchte smokkelaar die de schuilnaam Klaveren Vrouwke voerde. Ja, verkleed als vrouw was hij de beambten te slim af. Op de foto (links) is overigens een replica te zien. De oorspronkelijke steen staat er naast, maar daarop zijn de letters KV nauwelijks te onderscheiden.

Ondertussen was de batterij van mijn GPS-apparaat uitgeput, zodat ik de rest van de route maar later met de hand heb getekend.

De Buisse Hoeve waar het Atelier van Roland Holst is

Door bossen en bosschages, slechts afgeleid door een hobbyeend, de eerste kleine vossen (een vlinder) en een bespannen wagen, bereik ik de Buisse Heide.

Hier ligt de Angorahoeve, tussen 1900 en 1950 het buitenverblijf van het echtpaar Roland Holst. De man bekend beeldend kunstenaar, de vrouw, Henriëtte, een befaamd socialistische dichteres, naar wie een nichtje van me is genoemd. Als je rond het landhuis loopt ligt daar het Atelier van Henriëtte. In de stijl van de Amsterdaams School gebouwd en nu mooi gerestaureerd.