Rietblog.nl

Etappe zes

Van schor naar zand

Ik loop Krabbendijke uit, langs keurige herenhuizen. Dan volgens arbeidershuisjes. Dan de polder. Al snel loop ik buitendijks langs de schorren van de Oosterschelde. Af en toe voert de weg binnendijks, waar enkele aardige huizen een een vervallen schuur te zien zijn. Doodstil boerenland, ik geniet ervan en plat als een biljartlaken. Een bewoner maait zijn grasveldje en verscheurt zo de stilte. We groeten elkaar vriendelijk, zoals dat op het platteland gebruikelijk is.

Schor

Laat in de herfst staan er nog bloeiende planten op de schorren. Voorbij het haventje Rattenkaai komen jagers terug van de jacht. Enkele wilde eenden hangen aan hun gordel. Ze stappen in terreinwagens met Belgische nummerplaten. Kan je zomaar vanuit België hier op de schorren komen jagen?

De watervogels op het schor zijn hier schuw en blijven ver weg van mensen. Niettemin zie ik wat verder kluten, wulpen, rotganzen en in de lucht cirkelt een buizerd, die ik ik grond van zijn tekening en korte bidden, voor een ruigpootbuizerd houd. Eind oktober moeten die wel zijn aangekomen uit Scandinavië.

Eendenjagers

Verop zie ik mannen met graafmachines sloten uitbaggeren. Het is een tafereel dat het hele winterhalfjaar op het platteland te zien is. Er is geloof ik wel 100.000 kilometer sloot in Nederland.

Sloten uitbaggeren

Voor het Rijn-Scheldekanaal is het binnendijkse land bebouwd met kassen (rechts). Links is wild struweel op en onder dijk. De grond is hier als gevolg van de civiele werken voor kanaal en Kreekraksluizen overhoop gehaald. Een hiemachine puft gestaag in de verte en vrachtauto's rijden af en aan.

Ik steek de brug over het kanaal over. Ik sta er even stil. Onder mij varen binnenschepen met flinke snelheid in de richting van de sluizen.

Opstomen naar de Kreekraksluizen

Na dit Rijkswaterstaatlandschap daal ik weer af in een nieuwe polder. De route over de dijk langs de schorren aan het Markiezaatsmeer lijkt op de kaart interessanter dan deze polder. Even overweeg ik de dijk te nemen. Maar ik vrees dat de wandelaar op deze route ergens voor een onneembare barrière zal komen te staan. Dat heeft de ervaring mij wel geleerd.

Grens Zeeeland - Brabant

Links en rechts hier flink wat akkervogels, waaronder groepen kwamsvogels; op de velden liggen her en der nog oogstresten. De weg is lang en recht. Slechts de verandering in wegdenk geeft aan dat ik de grens tussen Zeeland en Brabant passeer. Ik loop hier over het smalste stuk van ZuidBeveland, maar water zie ik links noch rechts. Wel dukt steeds het silhouet van de kerncentrale van Doel op tijdens de laatste etappes.

Natte moddervoeten

Uit de polder, over de dijk, kom ik op ouder land. Het is hoger en in de verte glooit het omhoog. En er zijn bosranden. Eerst worstel ik me nog over door tractoren volstrekt kapotgereden en kletsnatte onverharde wegen. Ik kom nu aan de voet van de Brabantse Stuwwal, met recht een deels beschermd landschap. Als ik een provinciale weg en een spporlijn heb genomen, valt de noorooster weg. Er is luwte en de temperatuur wordt aangenaam.

Brabantse Stuwwal

Over bospaden en langs velden en een uitzichttoren plus bezoekercentrum, bereik ik de bushalte vanwaar ik naar Bergen op Zoom zal reizen. Ik neem me voor een keer in het voorjaar hier terug te komen, zo mooi is het er.