Er zijn winkeltjes die speciaal gericht zijn op toeristen. Allereerst de staatswinkeltjes die redelijk gesorteerd zijn. Maar waar veel toeristen komen, tiert het eigen ondernemerschap. Een voorbeeld hiervan is de schilderijenwinkel hiernaast in Trinidad. Er waren er zo nog zeker dertig.
Bijzonder voor ons en van levensbelang voor de Cubaan zijn de peso-winkeltjes (foto's eerste rij), waar het gerantsoeneerde voedsel tegen bonnen en uitzonderlijk lage prijzen te koop is. Met het lage gemiddelde inkomen zijn veel Cubanen op deze winkels aangewezen. Op het bord staan prijzen en hoeveelheden die men kan inslaan. De aanvoer is niet altijd optimaal. Steeds meer zijn er marktjes waar boeren producten van hun land verkopen.
De jonge dame op de foto staat in de open deur van het archief van het Museo Romantico in Trinidad. Ze wilde graag dat wij binnen kwamen.
Alleen na het middageten en in de avond wordt er op deze stoelen gezeten. Op andere tijden is zo'n zetel altijd nog goed voor een hond. In de voorkamer, achter het voorportaal en vaak vanaf de straat zichtbaar omdat de deur open staat, bevinden zich bij de iets welgestelderen prachtige hardhouten stoelen, tafels en kasten die glimmmen van trots. Het stel op de foto links onder stond in het cultuurhuis in Trinidad.