Niet alleen succesverhalen over het spotten van zeldzame soorten, maar ook de mislukkingen en de schoonheid van gewone vogels.
Zondag 15 februari
Ik wil nog een keer proberen de arendbuizerd te zien op de Maasvlakte. Het is vandaag vrij helder weer met veel zon. Dus aan het zicht en het licht zal het niet liggen.
Kanaries
Eerst langs de plek waar een groepje Europese kanaries zit, in de struiken aan de voet van het reusachtige speciedepot. Deze wat zuidelijke vogeltjes duiken in de winter ook af en toe op in Nederland. Op weg bemerk ik dat ik mijn gehoorapparaten vergeten ben. Op het gehoor zal ik ze dus niet snel vinden! Dan maar vertrouwen op medevogelaars. Ter plekke zijn er al twee groepjes van twee: twee manen die de kanaries kort tevoren hebben zien wegvliegen en een stelletje fiets in fietskledij. Bosjes afspeuren en wachten levert ons niets op.
Arendbuizerd
Dan op zoek naar de arendbuizerd. Deze keer geen enkele buizerd zichtbaar op de palen in het omhekte beschermde gebied (de Slufter) ten westen van het speciedepot.
Zoeken in het terrein ten noorden hiervan. De laatste weken houdt de arenbuizerd zich meestal hier op. Als gevolg van het fraaie weer en de zonnestraling, trilt de lucht al behoorlijk . Niet goed voor waarnemen door de telescoop.
Een buizerdachtige vogel op een paal ver weg. Moeilijk veel details te zien. Betrekkelijk lichte kop in verhouding tot de donkerdere rug en staart. Zeker niet de buizerd met de witte kop die hier eerder ook zat. Lijkt iets slanker en meer rechtop te zitten dan een gewone buizerd. Enkele torenvalken zijn actief aan het jagen en blijven dan weer lang op een paal zitten. Mijn potentiële arendbuizerd is opeens verdwenen als ik even niet kijk. Helaas dus niet het vluchtbeeld en de vleugels gezien.
Later op internet nog eens foto’s van waarnemingen van deze arendbuizerd bekeken. Ik zag menige foto van een zittend exemplaar dat overeenkwam met mijn waarneming. Ik zou dus tot een “tick”kunnen besluiten. Maar erg bevredigend is dit niet, als je niet zelf op overtuigende wijze de onderscheidende kenmerken hebt gezien. Op waarneming.nl werd de vogel deze dag tot half twaalf gesignaleerd. Ik was er om ongeveer elf uur. Nog een opmerking. Meldingen op waarneming.nl (van zeldzamere soorten) zijn zeker niet altijd betrouwbaar, zelfs met foto’s erbij.
Brouwersdam: ijseenden, geoorde fuut, roodhalsfuut en zwarte zee-eend
Op de Brouwersdam is het op deze lenteachtige februarizondag een drukte van belang. Ik ga eerst kijken bij het “haventje” aan de zeezijde. Daar is net als een paar jaar geleden een zwarte zeekoet gesignaleerd. Zie voor foto’s van deze vogel in winterkleed in IJmuiden mijn weblog van 15 oktober 2013. Deze dag is hij echter afwezig.
Ik zie wat verder op zee verschillende roodkeelduikers, te ver voor foto’s. Ook de ijsduiker – veel zeldzamer dan de roodkeelduiker – laat zich vandaag hier niet meer zien.
Ik rijd de dam verder af, speurend over zee tussen de caravans van surfende Duitsers en auto’s van vogelende Belgen. De gewone grote hoeveelheid middelste zaagbekken en brilduikers. Dichter bij de spuisluis zie ik een paar honderd meter van de kant drie ijseenden dobberen. De eerste dit jaar. Kennelijk is het in het Oostzeegebied, hun thuisbasis, nu wat kouder geworden.
Veel dichter bij een vogel die ik aanvankelijk voor een kuifduiker houd. Ik maak foto’s en ontdek nu dat het om een roodhalsfuut in winterkleed gaat. Op het verkeerde been gezet, door wat ik verwachte te zien! Een kuifduiker heeft een rood oog, een platte kop die achteraan een scherpe hoek maakt en in de winter een spierwitte wang, hals en zijnek. De roodhalsfuut is groter, heeft een minder scherpe hoek op het achterhoofd en de wangstreek is grijs evenals de hals, de snavel is fors en geelachtig tot licht.
Verder zie ik nog wat geoorde futen die hier overwinteren. De geoorde fuut is klein, heeft een duidelijk rood oog, een hoog voorhoofd, een donker driehoek achter het oog op de wangstreek en een dodaarsachtige achterkant (poederdons).
Wat verder zie ik ook nog een klein groepje zwarte zee-eenden dobberen, zowel man als vrouw, vrij dicht bij de kant.
Op de terugweg: hop = dip
Ik rijd weer terug , nog een keer via de maasvlakte. Maar ik zie geen arendbuizerd of kanarie. Tenslotte rijdt ik weer naar de plek van de hop bij de Ackerdijkseplassen in de buurt, om deze bij zonsondergang in zijn slaapboom te zien neerstrijken. Een vrijwel zekere waarneming, denk ik. Vanochtend is er bij zonsopgang nog een waarneming gemeld. Met een groep van zeker een tiental vogelaars wachten we tussen half zes en half zeven op de hop. Maar geen hop!
Maandag 16 februari: kleine burgemeester Scheveningen
Het weer is nog mooier. Ik loop naar het strand in mijn woonplaats Scheveningen om de kleine burgemeester te vinden. Deze houdt zich op in de buurt van de plaats waar het zand wordt opgespoten ter verhoging van het strand. Ik moet het beest zelf zien te vinden tussen de vele honderden zilvermeeuwen en kleine mantelmeeuwen van alle jaargangen, stormmeeuwen en kokmeeuwen, die hier voor het strand in zee dobberen. Want opgespoten wordt er vandaag niet. De zandzuiger is niet aanwezig. Het lukt me om binnen een kwartier de kleine burgemeester uit de massa meeuwen te halen. Je moet kijken naar een meeuw die geen enkel zwart/donkere kleur aan de vleugeluiteinden en staart heeft. Hierbij een foto.
Woensdag 18 februari
Nog een paar foto’s van kuifeenden en een dreigende fuut (hals laag over het water gestrekt), gemaakt op de vogelplas Starrevaart.
