Naar Brouwersdam. Ik hoopte op een IJseendenpaartje, maar dat was er niet. Wel veel Eidereenden; zoals vaker bij Eidereenden zwom er ook een grote gemengde (m/v) groep. Het is bijzonder hoe de individuen in zo'n groep dicht opeen blijven dobberen. Op de foto zijn de prachtige kleuren (wit, zwart, groen, zalmrose) van de veren van het het mannetje goed te zien.
Zeer weinig Grote Sterns overwinteren in Nederland. Wel elk jaar een klein aantal in de Zeeuwse Delta. De Grote Stern op de foto is - uiteraard - in winterkleed: in plaats van een zwart "petje" een zwarte vlek boven achter het oog. Zo zie je ze meestal niet in NL (wel in het najaar, als ze naar het zuiden trekken). Let op: de kenmerkende gele snavelpunt van de Grote Stern is op de foto met enige moeite te zien.
Heel vaak vliegen er wat Oeverpiepers (overwinteraars) tussen de grote blokken van de havenhoofden. Tegen zonsondergang zag ik er wel eens tientallen. Maar overdag zie je er meestal slechts enkele. En ze blijven zelden lang genoeg zitten voor een mooie foto. Deze liet zich wel op de "plaat" zetten. Ik heb de indruk dat ze er vrijwel het hele jaar zitten. Je vindt deze vogel in Nederland vooral op met stenen versterkte delen van de zeeweringen en stenige oevers van grote wateren. De enige "rotsen" in Nederland. Engels: Rock Pipit.
Twee weken later. De langdurige mist is inmiddels weg. Langs de Brouwersdam is op vogelgebied altijd wel wat te beleven. Geen spoor van de IJsduiker die hier gisteren nog gezien was. Wel - verre - Roodkeelduikers en een Parelduiker.
Vandaag kwamen enkele vogels erg dicht voor de lens. Als eerste deze Middelste Zaagbek - een vrouwtje - dat langdurig op slechts 10 meter van de oever naar voedsel zocht. Dan heb je de mooie kans als fotograaf om zo'n vogel min of meer op ooghoogte van dichtbij te fotgraferen.
Ook dit mannetje Zwarte Zee-eend dobberde en zwom op minder dan 20 meter van de oever. Als je Zwarte Zee-eenden ziet, gaat het meestal om een "treinje" dat vrij ver op zee langs vliegt. Deze zee-eend lag aanvankelijk te slapen met de snavel in de veren. Maar even later werd hij wakker en liet van dichtbij zelfs even de details van de binnenzijde van zijn snavel zien.
Terwijl ik met de Zwarte Zee-eend bezig was liep een ploegje Paarse Strandlopers al fouragerend zowat over mijn voeten. Nou ja, op slechts een paar meter liepen ze om de gehurkte mens heen.