Rietblog

wandelingen in Nederland, verre reizen, waarnemingen van vogels

januari 2016

Pieterpad - noordelijke helft

Etappe 16. Groningen - Zuidlaren, 21 km.

30 januari 2016
PPN2. 30 jan. 16.

Wind en enige regen. Het weerbericht belooft veel neerslag. Dit valt mee. Na de treinrit drink ik koffie in Groningen. Starbucks, dus weer een sloot koffie, zelfs in de kleinste maat mok. Het pad van de wandeling loopt langs het Hoornsediep, langs een vrij sjofele buurt –mensen die koopjes scoren bij de Action of de Aldi - naar de stadsrand van Groningen.

Ik passeer het club- en botenhuis van een Groningse roeivereniging. Roeiers varen hun trainingstochtjes op het water, soms begeleid door meefietsende coaches die elektrisch versterkte commando’s roepen door een toeter. Het geluid draagt ver door de krachtige wind. Tot Haren zal ik nog af en toe dit metalige geluid horen.

Hierna verrijzen er wat nieuwere flats. Maar er staat ook een treurig verlaten staketsel - van wat? - in een plantsoentje. Ondertussen ben ik al enkele bruggen gepasseerd voordat ik de laatste brug, een hefbrug, aan de rand van Groningen bereik. Vanaf hier volgt de route een fietspad met lokaal verkeer langs de kronkelende restanten van de Drentsche Aa.

Tussen het Hoornsediep dat nu het Noord-Willemskanaal heet en Aa liggen onbereikbare bosschages. Enkele tot woonark gepromoveerde beurtschepen liggen aan de overkant en zijn met een kabelpontje te bereiken. Ik passeer opnieuw het gebouw van een kanoclub. Hier wordt aan "kanopolo" gedaan. Rechts ligt het Hoornse Meer dat even verder het Paterswoldse Meer heet. Tussen meer en pad is er een nu uitgestorven recreatieoever met weiden, paadjes en boomopstanden. Ook zie ik de molen “De Helper” die hier naartoe verplaatst is vanwege de aanleg van de snelweg die oostelijk langs het water van de het Noord-Willemskanaal loopt.

Ik steek het water over naar Haren. De route gaat langs de rand van de bebouwing. Rechts liggen verschillende plasjes en zeer natte weilanden. Er groeit riet, er staan wilgen en elzen. Het lijkt er op dat het hier in het voorjaar mooi zal zijn.

Geleidelijk wordt de grond rechts iets hoger en droger. De Hondsrug wordt hier zichtbaar als een enkele meters hogere rug in het land. Op het zand wonen de rijken. Prompt worden enkele fraaiere villa's zichtbaar.

Ik wandel verder over de Luttebergseweg. Waar deze naar links draait gaat een onverharde weg rechtdoor. Ik loop door de eerste bossen. De dreigende regenwolken ontladen zich. Ik schiet snel mijn regenkleding aan en wandel verder over aardige paden tot ik in de buurt van Glimmen weer een straatweg met bebouwing bereik. Ik sla rechtsaf in plaats van linksaf. Door de regen zie ik de aanwijzing niet. Zo mis ik oude de Herenweg en de Hoge Hereweg die vanuit hartje Groningen over de kam van de Hondsrug naar Coevorden loopt. Ik loop me hiervan niet bewust langs de rijksstraatweg door heel Glimmen voordat ik ontdek dat ik op de verkeerde weg zit.

Het is intussen weer droog. In een bushokje ontdoe ik mij van natte regenkleding en oriënteer me. Linksaf, langs een voormalig schoolgebouw, de spoorlijn naar Assen over en ik loop over licht glooiend land, bezaaid met boomkwekerijen. Nog steeds buiten de route, tref ik hier zowaar een wijngaard aan. Dat moet wel een van de noordelijkste ter wereld zijn. Op kleine bordjes op het hek staat veel informatie over de gebruikte druivenrassen en de speciale behandeling die nodig is om hier wijn van te maken. Het ongelooflijk aantal van 10.000 flessen levert dit bescheiden wijnaardje op.

Ik kom weer op de route die nu over glooiende zandgrond naar het Noordlaarderbosch voert. Voor me zie ik twee dames met kleine rugzakjes over de zandweg lopen. Zie ik dan toch nog mede Pieterpadwandelaars? Ik maak wat foto's van een groepje grote stenen in de veronderstelling dat dit misschien wel de restanten van een hunebed zijn. Maar een bordje met uitleg ontbreekt. Door dit oponthoud ben ik de dames uit het oog verloren. Aangezien ik sneller loop, zijn ze waarschijnlijk ergens afgeslagen en dus vandaag op het PP geen medewandelaars.

Het pad slingert nu over de toppen van de Hondsrug, die hier wel tot 9 meter reiken. Ik kijk eens in mijn wandelgidsje en zie dat ik zojuist het enige Groningse hunebed gemist heb. Het ligt namelijk een vijfhonderd meter van het pad af en langs het pad staat nergens een aanwijzing. Ik loop terug en bewonder dit unieke hunebed.

Ik weet nu ook uit het gidsje dat ik straks de twee noordelijkste Drentse hunebedden zal passeren. D3 en D4 genaamd. Ze liggen wat verstopt pal naast een boerderijtje. Zo heb ik ze nog niet eerder gezien.

Ik ben nu al dichtbij Zuidlaren, het eindpunt. Het centrum van dit plaatsje bestaat uit enkele levendige winkelstraten en een zeer grote brink. De bus naar Groningen komt nog niet direct. Dus eet ik bij een viskraam een portie kibbeling. Onderhand hoor ik hoe een klant de verkoopster uitgebreid bijpraat over haar recente ziektegeschiedenis.

De route

Etappes Pieterpad Noord

Weblog. In mijn weblog op deze pagina bericht ik aan de hand van enkele foto's over waargenomen vogels, en andere opmerkelijke zaken op het gebied van natuur, cultuur en samenleving. Rolf Riethof maakt www.rietblog.nl

Wandelen. Ik wandel graag door het Nederlandse landschap. Ik kijk en zie dat ons landschap voortdurend op de schop wordt genomen. De resultaten zijn wisselend. Wat ik als wandelaar zie, staat te lezen in verslagen van mijn meerdaagse wandelingen.

Reizen. Sinds 15 jaar maak ik verre reizen. Op de site reisverslagen vanaf 2009 voorzien van veel foto's en informatie van dag tot dag over praktische zaken, land en natuur.

Vogels. Op verre reizen kijk ik - ook - naar vogels. Een beeld van wat je als vogelliefhebber op deze reizen kunt zien. Een selectie van mijn beste vogelfotos zit er bij.