Rietblog.nl

wandelen, reizen, vogels

Groene Hart
en verder..

voeten

Hollandsche Rading - Amersfoort

Etappe 7. Donderdag 18 maart 2010

Vandaag is het helemaal lente. Zon en temperaturen boven rond de 17 graden. Ik loop de Vuurse dreef op en loop prompt voorbij de afslag van de route van het Marskramerpad. Dan maar wat verderop het bos in. Ik ben nu inderdaad in een totaal ander landschap dan in het Groene Hart. Gemengde dennenbossen en kleine heuveltjes, ik ben op het zand. Natuurlijk lopen er zoals gebruikelijk vele paden door het bos.

IMG_2801 (67K) Zandpad

Langs een door mensenhand uitgegraven depressie in het zand vind ik de route weer. Even wennen aan het bos, dat hier erg kleinschalig is. Het dient ook weer als honden uitlaatplaats, maar ik heb me voorgenomen in het vervolg maximaal een keer per meerdaagse wandeling nog te vallen over maneges en hondenuitlaters, de schrik van de natuur. Ik loop deze dag door talloze natuurreservaten. Die zijn meestal wel mooi. De privé terreinen rond huizen, boerderijtjes en maneges zijn afgezet met hekken en afrasteringen. Door de bosjes bij Hollandsche Rading kom ik uit op de Karnemelkweg. Er staan hier nog enkele boerderijtjes die op de grens van bos en veen actief waren.

IMG_2805 (54K)
Beukenlaan in Maartensdijksebossen

Ik ga even later de Maartensdijkse bossen in. Hier is het heerlijk stil, stiller dan ik de rest van deze dag meemaakte. Hier zie ik geen mens. Ik hoor een specht hameren. De specht heeft een goede tak gekozen. In een beukenbos zie ik in mijn ooghoek iets bewegen. Direct daarop hoor ik krr, krr. Ik kijk en zie een holenduif uit een gat in een beuk kijken. Maar holenduiven maken dit geluid niet. Ik weet het: even verder zie ik een zwarte specht met zijn rode pet naar een boom vliegen. De holenduif fotografeer ik met een heel klein telelensje. Als ik te dichtbij kom vliegt hij weg en "zij" komt ook uit het hol en vliegt haar man achterna.

IMG_2806 (73K) Beukenbos

Ik kom langs een lange afwateringsgreppel. De mensen hebben hier vroeger hard gewerkt om op de rand van het bos en het veen landbouw te kunnen bedrijven. De nattigheid moest weg, het veen ontgonnen. Er is hier een afwisseling van langgerekte weides en bospercelen. De weides zijn het resultaat van ontveningen. Het bos is later op het zand aangeplant. Ik drink een espresso op het terras van restaurant de Mauritshoeve, mijn eerste terrasje dit jaar. De Ridderoordse Bossen herinneren met hun naam aan andere tijden. Nu zie ik hier een onschuldige boomklever die zich verraad door zijn luide roep. Een citroenvlinder laat weten dat het lente is. En verderop zowaar een tjiftjaf langs inde bomen langs een open gebied. Een sperwer kruist mijn pad.

IMG_2802 (60K) Den

Na landgoed Splinterenburg, eigendom van een bosbouwbedrijf, passeer ik een schandelijk groot golfterrein, middenin het natuurgebied. Hoe is het mogelijk dat particulieren toestemming krijgen om de natuur zo te kortwieken. Ja het is het grote geld dat de hier toch al rijke gemeentes wel kunnen gebruiken. Dennendal (Willem Arntshoeve) waar in vervlogen jaren de opstand tegen de heersende psychiatrie plaatsvond ligt naast dit golfterrein. Ik passeer de velden waar de bewoners vroeger (en ook nu?) werkten. De irrigatiegoot is nog aanwezig. Een groepsleider wandelt met wat bewoners door het bos. Ik kom langs een monument dat de zes bij een brand in 1982 omgekomen bewoners van een paviljoen herdenkt. Het asfaltpad dat er omheen loopt was de skelterbaan. Een vreemd idee dat hier ooit zes bewoners in een brand omkwamen. Het pad blijft door de bossen lopen, nu door het natuurgebeid de Zoom van gemeente Soest. Na de spoorwegovergang loop ik verder over een pad dat door ruiters is bedorven voor de voetganger.

IMG_2819 (28K) De lange Duinen bij Soesterberg

De zandverstuivingen van Soest houden het aanzicht van de heuvelrug van voor de 19e eeuw in ere. Toen was als gevolg van overbeweiding de heide op veel plaatsen afgestorven en kon het kale zand gaan stuiven. De meest woeste grond van Nederland is het gevolg van slecht rentmeesterschap. Lange Duinen is de naam van de grootste verstuiving. Het doet hier aan Afrika denken. Ware het niet dat er her en der mensen met hun viervoeters dwalen. Als je naar de bodem kijkt, is vrijwel overal gelopen, door mensen en vooral door honden. Logisch dat hier voor de duinpieper geen plaats meer is. Ik loop ook maar dwars door het zand en kom ver van mijn route weer bij het bos. De Korte Duinen zijn veel minder weids en open, maar ook veel stiller. Hier zie je geen hond. De laatste uren loop ik door bos dat overwegend uit aanplant van dennen bestaat. Hier is ondanks de lente weinig leven te bekennen. Het laatste stuk voert parallel aan de spoorbaan door een bos, langs een dierentuin waar onzichtbare wilde dieren brullen. Bij een spoorwegovergang kom ik in de buitenwijken van Amersfoort. Het station is nog twintig minuten verder.

IMG_2810a (27K)
Holenduif

IMG_2812 (26K) Boerderijtje

IMG_2814 (31K) Dennennaalden

IMG_2815 (29K) Overjarig beukenblad